Διάβαζα τις καθιερωμένες ετήσιες εκτιμήσεις και προβλέψεις του διεθνούς οικονομικού πρακτορείου «Μπλούμπεργκ» και έσπευσα να σταυροκοπηθώ: «Ο θεός να βάλει το χέρι του να αποδεδειχθείτε ψεύτες». Αλλά ενώ από την μια παρηγορούσα εαυτόν ότι μάλλον πρόκειται για «δημοσιογραφικές υπερβολές», από την άλλη με έκαιγε η πρόσφατη προϊστορία των προβλέψεων αυτού του πρακτορείου. Το γεγονός δηλαδή ότι είχε πέσει «διάνα» στις προβλέψεις του, τόσο για την επικράτηση του brexit στην Βρετανία, όσο και για την νίκη του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν οι προβλέψεις του για το 2017 επαληθεύουν, πάει η Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγείται σε διάλυση. Διότι, όπως εκτιμούν, η Μαρί Λεπέν όχι μόνον θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, αλλά θα προκηρύξει και δημοψήφισμα για την έξοδο της χώρας της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο θα κερδίσει επίσης. Οπότε, σκέπτομαι, ενδεχομένως θα ακολουθήσουν και άλλοι. Και στο τέλος θα μείνει μόνον η Γερμανία με τους πιστούς δορυφόρους της.
Και μη σπεύσετε να πείτε «και τι έγινε», «ας διαλυθεί η παλιοένωση» επειδή είστε πικραμένοι από την στάση των εταιρών μας απέναντι στη χώρα μας. Διότι οι αναλυτές του «Μπλούμπεργκ» είναι μάντεις κακών και για την πατρίδα μας. Διότι, σε πείσμα των εγχωρίων κυβερνητικών πανηγυρισμών, για την συμφωνία με την όποια ο Αλέξης σύρθηκε πλήρως στη γραμμή του Σόιμπλε, εκτιμούν ότι «παρά τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία συνεχίζονται, η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει χωρίς αυτή τη φορά να υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα».
Η αλήθεια είναι ότι για τα δικά μας μαύρα μαντάτα, για το τι μας φέρνει το 2017, δεν χρειαζόταν να περιμένουμε τις αναλύσεις και τις προβλέψεις των ειδικών του «Μπλούμπεργκ». Ακόμη και οι γάτες και τα νήπια, εν Ελλάδι, αντιλαμβάνονται εκείνο που παριστάνουν ότι αγνοούν οι κυβερνήτες μας. Ότι δηλαδή, με τόσο ασφυκτικά μέτρα, δεν είναι δυνατόν να ελπίζουμε σοβαρώς σε πραγματική ανάπτυξη. Ότι, αντιθέτως, είμαστε καταδικασμένοι σε παράταση της ύφεσης.
Ενδεχομένως αυτός είναι και ο λόγος ένεκεν του οποίου η «πονηρή αλεπού» Κριστίν Λαγκάρντ αναζήτα προφάσεις ώστε το ΔΝΤ να βγάλει την ούρα του έξω από το «ελληνικό πρόγραμμα», το οποίο, ατύπως μεν, αλλά ουσιαστικώς, εισήρθε ήδη στη φάση του τετάρτου μνημονίου, το οποίο μας σερβίρεται ως …ελάφρυνση του χρέους μετά από 43 χρόνια.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
