Η καινούργια χρονιά ταυτίζεται με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Απο τότε που γίνεσαι έξι και πας πρωτάκι για πρώτη φορά σχολείο μέχρι που οι ρυθμοί και οι υποχρεώσεις της ζωής δεν σου επιβάλλουν κανένα πρόγραμμα, θεωρείς το Σεπτέμβρη και όχι το Γενάρη αρχή της χρονιάς.
Όπως και να ‘χει το πράγμα, ο Σεπτέμβρης συνδέεται στο κεφάλι μου με τη φράση “κάθε κατεργάρης στον πάγκο του”. Όσο περνούν, όμως, τα χρόνια και στενεύουν τα περιθώρια της ανέμελης περιπλάνησης στα “μπάνια”, καταλαβαίνω περισσότερο αυτόν τον έρμο τον κατεργάρη που δεν θέλει να γυρίσει στον πάγκο του.
Ο Σεπτέμβρης είναι μήνας του προγραμματισμού και των υποχρεώσεων. Το Σεπτέμβρη μπαίνουν οι βάσεις για το χρόνο που θα ακολουθήσει. Απο το Σεπτέμβρη ξεκινούν, τα φροντιστήρια, τα γυμναστήρια και γίνεται η απαραίτητη οργάνωση του χρόνου μικρών και μεγάλων.
Κι ευτυχώς που είναι μήνας με σχετικά καλό καιρό και μεγάλη ακόμα διάρκεια ημέρας και καταφέρνει να μας ψιλοξεγελάσει γι’ αυτό που ακολουθεί.
Η αρχή της χρονιάς, όσο βαριά κι αν μας πέφτει, είναι απο μόνη της ένας λόγος να χαρούμε, γιατί έχουμε πράγματα μπροστά μας να κάνουμε. Ας αφήσουμε, όμως, για λίγο παραπίσω την ευχή “καλό χειμώνα”.
