Γράφει ο Γιώργος Χριστοφορίδης*
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε μια διαρκή και αγχωτική κατάσταση πολιτικής επιβίωσης. Με ελεγχόμενη πληροφόρηση, ένα επιτελείο μισθοφόρων παραπληροφόρησης και την περιβόητη ομάδα αλήθειας, να επιχειρεί όχι απλώς να διαχειριστεί την πραγματικότητα αλλά να την κατασκευάσει.
Καθώς πλησιάζουμε σε εκλογικά ενδεχόμενα η στρατηγική γίνεται ξεκάθαρη. Έλεγχος των αποκαλύψεων, διαχείριση της κοινής γνώμης και όταν είναι εφικτό μετατροπή των σκανδάλων σε ευκαιρίες επικοινωνιακής ανάκαμψης. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ που προστίθεται σε ένα μακρύ κατάλογο μελανών γεγονότων. Η ακρίβεια, οι χειρισμοί στην εξωτερική πολιτική, η εμμονή στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η λαιμαργία για περισσότερο κέρδος από funds και τράπεζες, η φτώχεια, η αδυναμία διαχείρισης του μεταναστευτικού, οι υποκλοπές και φυσικά η τραγωδία των Τεμπών.
Μέσα σε αυτό το φορτισμένο περιβάλλον ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται ξανά ως ο ηγέτης που προνοεί και διαβάζει τις εξελίξεις. Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ που φέρνει στο φως οργανωμένα φαινόμενα διαφθοράς, πελατειακών ρουσφετιών και καταχρήσεων εξουσίας, απειλεί ευθέως την αξιοπιστία του περιβόητου επιτελικού κράτους. Και όμως αυτή η κρίση μπορεί να μετατραπεί με μεθοδευμένη αφήγηση σε ευκαιρία. Αν υποθέσουμε την παραδειγματική απομάκρυνση ή θυσία προσώπων, όπως ο Λευτέρης Αυγενάκης και ο Μάκης Βορίδης, θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως ένδειξη ευθιξίας. Με μια κυβέρνηση να επιχειρεί να χτίσει ξανά το προφίλ του κόμματος που δεν διστάζει να καθαρίσει το σπίτι της.
Ωστόσο η κάθαρση όταν γίνεται επιλεκτικά χάνει κάθε ηθική βάση και μετατρέπεται σε επικοινωνιακή τακτική. Δεν είναι τυχαίο πως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ κυριάρχησε στη δημόσια σφαίρα τη στιγμή που το θέμα των Τεμπών επανέρχεται ή τουλάχιστον προσπαθεί να επανέλθει στη συλλογική συνείδηση. Η ευθύνη για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, η απουσία ουσιαστικής απόδοσης ευθυνών, η εσκεμμένη σιωπή, όλα αυτά παραμένουν βαρίδια για τη Νέα Δημοκρατία. Ένα νέο σκάνδαλο πιο τεχνικό, λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένο από αυτό των Τεμπών (γιατί τον Έλληνα μην του πειράξεις τα παιδιά του) προσφέρει την τέλεια αφορμή για αλλαγή της ατζέντας.
Η κοινωνία κουρασμένη από αλλεπάλληλες κρίσεις δείχνει να παρακολουθεί με απάθεια. Η κουλτούρα της ανοχής που έχει εδραιωθεί με την επανάληψη της φράσης “όλοι ίδιοι είναι”, δημιουργεί το έδαφος πάνω στο οποίο τέτοιες τακτικές περνούν σχετικά εύκολα. Όταν η λογοδοσία απουσιάζει, τότε η κρίση γίνεται ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της συλλογικής λήθης.
Ο πολιτικός κυνισμός όμως δεν μπορεί να υποκαθιστά πάντα την ανάγκη για αλήθεια δικαιοσύνη και Θεσμική Αξιοπιστία. Η κοινωνία δεν ξεχνά ακόμα κι όταν σιωπά. Οι πληγές των Τεμπών, τα σκιάχτρα του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι υπόγειες συμφωνίες και τα ρουσφέτια συνθέτουν ένα πολιτικό τοπίο σε ηθική παρακμή. Όσο δεν έρχεται πραγματική κάθαρση τόσο η κρίση εμπιστοσύνης βαθαίνει.
Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν η Νέα Δημοκρατία θα χρησιμοποιήσει την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ για να χτίσει ξανά το πολιτικό της προφίλ. Το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα αποτρέψει την παγίδα της συγκάλυψης μέσω παραπληροφόρησης.
Και τέλος, οι πολίτες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ακόμη και εκείνοι που συνήθως απέχουν ή δηλώνουν αδιάφοροι, θα κληθούν να απαντήσουν αν θα ανεχθούν άλλη μια επικοινωνιακή διαχείριση αντί για ουσιαστική πολιτική ευθύνη.
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ οργανωμένο, στοχευμένο, πιο δυνατό και φυσικά πιο μαχητικό (όσο κι αν προσπαθούν να το υπονομεύσουν) από ποτέ, στο να αποτρέψει την περαιτέρω διολίσθηση της αλήθειας μέσα από τις κατασκευασμένες μυθοπλασίες της Νέας Δημοκρατίας.
*Γιώργος Χριστοφορίδης – Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτ. Μακεδονίας.
