Αυταπάτες δεν έχω. Γνωρίζω πολύ καλά, όχι μόνον εξ επαγγελματικής αλλά και εκ προσωπικής πείρας, ότι υπάρχουν πάντα λειτουργοί της Θέμιδος, που δεν είναι ακριβώς «τυφλοί» στην απονομή της Δικαιοσύνης, αλλά μονόφθαλμοι και αλλήθωροι. Που στρέφουν το ένα μάτι προς τους φορείς της εξουσίας θέλοντας να τους είναι ευχάριστοι. Ώστε έχουν τις αντιπαροχές τους. Συνήθως ατομικές. Αλλ’ ενίοτε και «κλαδικές», συντεχνιακές. Μέθοδο την όποια ενεργοποιούν όλες οι εξουσίες όταν δεν εμφορούνται από αληθώς δημοκρατικές αντιλήψεις, όταν δεν είναι αυτονόητος ο σεβασμός του γράμματος και του πνεύματος του νόμου από τους φορείς της εξουσίας.
Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις δικαστών και δικαστηρίων που λειτούργησαν ως θεραπαινίδες της εξουσίας, ιδίως στις ταραγμένες, πολιτικώς, περιόδους. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις δικαστών και δικαστηρίων που, ορθώνοντας το ανάστημα τους και ανθιστάμενοι στις πιέσεις ή τις απόπειρες δελεασμού, εκδίδουν αποφάσεις που δικαιολογούν την ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου ότι «η Δικαιοσύνη είναι το οχυρό της Δημοκρατίας».
Είναι ευτύχημα ότι αυτή την εβδομάδα έχουμε δυο χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της άλλης πραγματικότητας:
Δείγμα πρώτο: Ποινή φυλάκισης 12 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ένα χρόνο επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας στον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη και την αντιπεριφερειάρχη Ντίνα Νικολάκου για παράβαση καθήκοντος. Την μήνυση είχε καταθέσει η “Ελευθερία” για τον αυθαίρετο, παράνομο και εκδικητικό τρόπο αποκλεισμού της από την δημοσίευση διακηρύξεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Κι αυτό, ο αποκλεισμός της δηλαδή, έγινε σύμφωνα με την εφημερίδα, ως αντίποινα εκ μέρους Τατούλη – Νικολάκου της έντονης πολιτικής κριτικής που τους ασκούσε και συνεχίζει να τους ασκεί η εφημερίδα.
Δείγμα Δεύτερο: Με ισχυρή πλειοψηφία, 16 έναντι 9, η ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας έκανε αποδεκτές τις πρόσφυγες των τηλεοπτικών σταθμών και θα προχωρήσει στην εξέταση της συνταγματικότητας του νόμου Παππά. Παρά τη μεθοδευμένη επιχείρηση τρομοκράτησης των δικαστών. Που ξεκινά από τις επιθέσεις του ανεκδιήγητου Πολάκη, που όμως εκφράζει το ήθος της σημερινής εξουσίας, αφού οι σύνεδροι του ΣΥΡΖΑ τον επιβράβευσαν. Αλλά συνεχίζεται σε καθημερινή βάση με επιθετικά δημοσιεύματα, όχι μόνο από ιστολόγια που ανήκουν στον μηχανισμό της Όλγας Γεροβασίλη, αλλά ακόμη και από την «Αυγή».
Έχουμε λοιπόν ελπίδα. Παρά τις επιθέσεις και τις χυδαίες επιχειρήσεις εξαγοράς, στο …γαλατικό χωρίο της Δικαιοσύνης υπάρχουν ακόμη «τρελοί Γαλάτες».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
