Ομολογώ ότι εκτίμησα ιδιαιτέρως την ανάρτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τα σχόλια για την οδική συμπεριφορά των συντοπιτών του στην Κρήτη. Διότι δεν μας έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί μας να λένε στα ίσα αλήθειες που δεν χαϊδεύουν τα αυτιά της άμεσης εκλογικής πελατείας τους. Διαφωνώ όμως ως προς ένα σημείο, το οποίο και υπογραμμίζω στην παράγραφο που αναδημοσιεύω:
«Από την αρχή του χρόνου η αλυσίδα των μάταιων θανάτων στην άσφαλτο της Κρήτης μετράει, δυστυχώς, 34 θύματα. Είμαι πολύ θυμωμένος και θα το γράψω όπως το αισθάνομαι και δεν με νοιάζει αν με παρεξηγήσουν οι συντοπίτες μου. Στην Κρήτη πολλοί οδηγούν άθλια. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό».
Εδώ που τα λέμε κ. πρόεδρε της Νέας Δημοκρατίας, «δεν σας παίρνει» να δηλώνετε άγνοια. Αλήθεια δεν πάει καθόλου ο νους σας στο «που οφείλεται αυτό»; Γεννημένος σε πολιτικό τζάκι της Κρήτης και ασκώντας και ο ίδιος πολιτική εδώ και χρόνια, δεν έχετε αντιληφθεί ότι η ρίζα του κακού είναι το «κεκτημένο δικαίωμα» στην ατιμωρησία, όσων έχουν πολιτικές «διασυνδέσεις» στην ιδιαίτερη πατρίδα σας;
Το πώς λειτούργει εκεί το σύστημα, με τους παραβάτες της τροχαίας, το έζησα στο πετσί μου προ εικοσαετίας χρόνια, ακριβώς στα Χανιά. Ηλικιωμένος οδηγός από το Κολυμβάρι, οδηγώντας το «αγροτικό» του γιου του χωρίς δίπλωμα, έπεσε πάνω στο σταθμευμένο αυτοκίνητο μας, στον Πλατανιά. Προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημίες. Μας λαχτάρισε. Κυρίως σοκάρισε την πεντάχρονη κόρη μου. Και έφυγε …σαν κύριος, χωρίς να νοιαστεί, αν είχαμε πάθει κάτι σοβαρότερο.
Πρόλαβα και είδα τον αριθμό του οχήματος, αλλά και τη «φιγούρα» του οδηγού. Κατέφυγα αμέσως στην τροχαία. Και εδώ αρχίζουν τα ωραία. Τα εξόχως κρητικά και ιδιαιτέρως χανιώτικα. Στάθηκε …αδύνατον να τον εντοπίσουν εντός της προθεσμίας του αυτοφώρου. Και όταν εξέπνευσε το αυτόφωρο και, ω του θαύματος, τον ανακάλυψαν, άρχισαν τα …ωραία.
Δεκατέσσερις τοπικοί παράγοντες, «κεντρικής πολιτικής σκηνής» και αυτοδιοίκησης, έπεσαν πάνω μου να αποσύρω την μήνυση. Και το γαϊτανάκι συνεχίσθηκε ως την εκδίκαση της υπόθεσης. Με κάποιους να μου κρατούν και «μάνητα» για το γεγονός ότι δεν τους έκανα το χατίρι να συναινέσω στο κουκούλωμα».
Όταν οι πελατειακές σχέσεις εξασφαλίζουν δίχτυ προστασίας από τους δολοφόνους του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ως εκείνους που θερίζουν στην άσφαλτο, ουδείς επιτρέπεται να αγνοεί την αλήθεια.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
