Ενώ οι Κυβερνώντες επείγονται να φέρουν και να περάσουν την συμφωνία των Πρεσπών και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, οι αντιδράσεις της πλειοψηφίας του λαού κορυφώνονται, με διαδηλώσεις και συλλαλητήρια, όπως το πρόσφατο, της 20ης τρέχοντος μηνός, στην Αθήνα, κάμνοντας ιδιαίτερα αισθητή την δυσαρμονία μεταξύ λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής απόφασης, με όλα τα συνεπακόλουθά της.
Χαρακτηριστικό της παλίρροιας, που προκαλεί η συμφωνία των Πρεσπών, είναι ότι αυτή δεν προβληματίζει μόνο την μία και την άλλη πλευρά των πολιτών, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, και αυτό το ίδιο πρόσωπο, όταν αυτό αποτελεί μέλος του Κοινοβουλίου και καλείται να αποφανθεί για την κύρωση ή μη της συμφωνίας των Πρεσπών.
Ένα από τα πρόσωπα αυτά, είναι και ο καλός συνάδελφος και φίλος Τρύφωνας, ο οποίος, μαζί με άλλους, εκπροσωπεί ακριτικό Νομό της Βορείου Ελλάδος στο Κοινοβούλιο, και με τον οποίο η πολύχρονη φιλική σχέση μας δεν «οικοδομήθηκε» ούτε σε ιδεολογική μας σύμπλευση, ούτε σε κοινή καταγωγή, μήτε σε άλλα κοινά στοιχεία, παρά σε ένα και μοναδικό: Στην ειλικρίνεια. Στην καθαρή ματιά. Στην καθαρή καρδιά. Πού χαρακτηρίζουν εμάς, τους Μακεδόνες!…
Η συγκυρία των ημερών, τάφερε έτσι, ώστε να συναντηθούμε, ύστερα από αρκετό χρονικό διάστημα και να ανταλλάξουμε απόψεις για τα τρέχοντα προβλήματα και κυρίως για το «φλέγον»: Την συμφωνία των Πρεσπών.
– Πώς τα βλέπεις τα «πράγματα», Τρύφωνα;
– Μπορούσα να αρχίσω, χρησιμοποιώντας την συνήθως «ξύλινη» γλώσσα των πολιτικών. Αλλ’ επειδή σε ξέρω και με ξέρεις καλά και το σπουδαιότερο, οι φραστικές μας «κόντρες» δεν κρύβουν σκοπιμότητες, θα σε μιλήσω «από καρδιάς» για ένα τέτοιο εθνικό θέμα.
– Όπως πάντοτε στις συζητήσεις μας, που οι κουβέντες μας ήταν καθαρές. Γι’ αυτό και στερέωσαν την φιλία μας.
– Λοιπόν, δεν μπορείς να φαντασθείς πόσο προβληματίζομαι με το θέμα αυτό, ειδικά τώρα, τελευταία. Κονταροχτυπιούμαι. Ψυχολογικά έχω καθημερινές μάχες.
– Γιατί δεν δίνεις ένα τέλος στα διλήμματα;
– Δεν είναι τόσο εύκολο… Θα ακολουθήσεις την κομματική γραμμή, σου λένε!…
Για παράδειγμα: Συζητούμε με αρκετούς συναδέλφους ότι «η συμφωνία των Πρεσπών είναι προδοτική, σακατεύει την Μακεδονία, καταστρέφει την Ελλάδα». Όμως θα πρέπει να τα καταπιώ όλα αυτά, για να είμαι σύμφωνος με την κομματική γραμμή.
– Γιατί, τότε, δεν αποχωρείς από το κόμμα;
– Διότι αμέσως θα σου πετάξουν την «ρετσινιά» του «αποστάτη», που πρόδωσε την λαϊκή εντολή.
– Στάσου, ρε Τρύφωνα. Η λαϊκή εντολή έχει προδοθεί προ πολλού, αφού ούτε το μνημόνιο σχίσθηκε, ούτε ελάφρυνση των φορολογικών πόρων σημειώθηκε, ούτε ο ΕΝΦΙΑ καταργήθηκε, ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν. Αντιθέτως, μάλιστα!…
– Σωστά, αυτά που λες, αλλά είναι όλα γενική πολιτική και δεν θα ακούσεις τίποτε γι’ αυτά, σχεδόν από κανέναν. Εκείνο, που θα κρατήσουν και θα σε χτυπούν συνεχώς θα είναι η ταμπέλα, που θα σε «κολλήσουν»: «Ο αποστάτης».
– Κι αν αποχωρήσετε περισσότεροι, και όχι ένας;
– Η «ρετσινιά» θα είναι μεγαλύτερη!…
– Πως ανέχεσαι μία τέτοια κατάσταση;
– Είναι γεγονός ότι από πέρυσι, τέτοια εποχή, που ξεκίνησε το θέμα των Σκοπίων μέχρι και τώρα, ζω ένα πραγματικό μαρτύριο, με την ψυχολογική μου κατάσταση να επιδεινώνεται από μέρα σε μέρα.
– Αυτό είναι ό,τι χειρότερο, καθώς τα συναισθήματα και οι ευαισθησίες σου ξεπερνούν τα συνήθη όρια και σε δημιουργούν προβλήματα. Πώς σκέπτεσαι να τ’ αντιμετωπίσεις;
– Είναι το τελευταίο, που σκέπτομαι. Εκείνο, που με απασχολεί ιδιαίτερα, είναι το πως θα «συμφιλιωθώ» με τον εαυτό μου. Όταν πέρυσι ξεκίνησε το Σκοπιανό, είπα ότι, στην πορεία, θα βρεθεί ένας «έντιμος συμβιβασμός». Αντ’ αυτού είχαμε μία ετεροβαρή συμφωνία.
– Η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ευρω-υπερατλαντικών δυνάμεων και με δική τους εντολή να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν, προς παράλληλο όφελος και των Σκοπίων.
– Δεν θα αντέλεγα σ’ αυτά που λες και ξέρεις κάτι. Κάθε φορά, που τα σκεπτόμουν όλα αυτά, ορθώνονταν μπροστά μου η συνείδηση και ενώ ετοιμαζόμουν να συμβιβασθώ με την κομματική γραμμή, οι δεύτερες σκέψεις με έκαναν ν’ αλλάξω γνώμη.
– Καταλυτική η δύναμη της συνείδησης, για όσους έχουν, Τρύφωνα.
– Πιστεύεις ότι, επί μήνες τώρα, στροβιλίζουν στο μυαλό μου οι στίχοι της μεγάλης μουσικής επιτυχίας: «…Κι’ ήρθε η συνείδηση και μου κρυφομίλησε και μου τάπε ήρεμα, όμορφα κι απλά…».
– Ποιά απ’ αυτά, που σου είπε τόσο ήρεμα και απλά, θεωρείς σημαντικά;
– Όλα!… Απ’ αυτά, όμως, θα προτάξω αυτό των τελευταίων ημερών.
– Δηλαδή;
– Άκουσε, τι μου είπε: Στην Κοινοβουλευτική του ζωή, ο κάθε βουλευτής και εσύ φυσικά, δεν έχει πολλές στιγμές για να δείξει ότι δεν είναι κατώτερος των περιστάσεων και διακατέχεται από αίσθημα ευθύνης. Η περίοδος, που διανύουμε, είναι για σένα και κάθε Έλληνα Βουλευτή περίοδος μεγάλης ιστορικής ευθύνης. Στέκεσαι, εσύ και οι συνάδελφοί σου, μπροστά στην Ιστορία!… Και από την ψήφο σου – καθώς και των άλλων – θα εξαρτηθεί αν το όνομά σου θα γραφεί με χρυσά γράμματα ή όχι!… Το όνομά σου – όπως και των συναδέλφων σου – είναι συνδεδεμένο με το όνομα της Μακεδονίας και της συμφωνίας των Πρεσπών!… Γι’ αυτό διάλεξε: Ή γράφεται με χρυσά γράμματα στην Ιστορία ή βουλιάζει στα νερά της λίμνης!…
– Συγκλονιστικά!… Αυτά που σου είπε.
– Άκουσε και την συνέχεια: Εσύ, ρε Τρύφωνα, γεννήθηκες, μεγάλωσες, σπούδασες και έγινες ό,τι έγινες στα χώματα της Μακεδονίας. Η Μακεδονία σε περιέβαλλε με αγάπη, στοργή, φροντίδα, για να φθάσεις εδώ που έφθασες!…. Ήταν και εξακολουθεί να είναι η – με την ευρύτερη έννοια – μάνα σου!… Θα φανείς τόσο αχάριστος να την πληγώσεις; Όταν, μάλιστα, οι λαβωματιές δεν είναι θεραπεύσιμες; Και το σακάτεμα θα κληρονομηθεί και από τις επερχόμενες γενεές;
– Συνταρακτικά και αυτά!….
– Γι’ αυτό σου λέω, ότι τώρα τελευταία, είμαι ψυχολογικά ανάστατος!…
– Για μένα είσαι ο πρωταγωνιστής μιας σύγχρονης τραγωδίας, που, όπως και στην αρχαιότητα, σε κάποια στιγμή θα εμφανισθεί ο «από μηχανής θεός» και θα επέλθει η «κάθαρση»!…
– Μακάρι!…
– Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις την «άκρη την κλωστής»!…
– Παίρνω δύναμη από τα λόγια σου!…
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
