Γεμίσαμε κινήματα. Κίνημα για την προστασία του χταποδιού, για το ενωμένο και δασύτριχο φρύδι, για την διατήρηση της πατάτας στο πιτόγυρο και άλλα πολλά της ίδιας βαρύτητας. Ο καθένας και η καθεμιά που θέλει να υποστηρίξει μια μπούρδα, ξεκινάει ένα κίνημα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ψάχνει να βρει πρόθυμους να ιδεολογικοποιήσουν την ανοησία του και να αναπτύξουν διάλογο “χαίρε βάθος αμέτρητο”.
Την ίδια ώρα τα πραγματικά και ουσιαστικά περνούν σε ψιλά γράμματα, γιατί εμείς έχουμε “πολέμους πολιτισμού” (culture wars), όπως γράφαμε και τις προάλλες, να δώσουμε. Οπότε δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε ούτε με την καταπάτηση του δημόσιου χώρου, ούτε με το σεβασμό στα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, ούτε με κάτι άλλο αυτού του επιπέδου.
Είμαστε απασχολημένοι στο να αναζητούμε γωνία στο δεκάρικο, γράφοντας δεκάρικους. Στο μεταξύ, δίπλα μας περνάν και μας προσπερνάν τα σοβαρά θέματα, την ώρα που εμείς ψάχνουμε το επόμενο θέμα δημόσιας αντιπαράθεσης.
