Κόκκινες ίνες κρόκου. Του Γιώργου Θ. Τζέλλου

Ο Αθανάσιος Πλιατσίδης, δάσκαλος στο χωριό Κρόκος, ήταν πελάτης στο μαγαζί μας. Κάθε Σάββατο ερχόταν με την γυναίκα του και τη μικρή του κόρη. Είχε επτά παιδιά, ο μεγαλύτερος ήταν στην Iταλία και ο δεύτερος στη Γερμανία για σπουδές.
Ετσι στις αρχές του 1960 άκουσα για πρώτη φορά για μαθήματα και προδίπλωμα.
Κάθε Σάββατο ο κ.Πλιατσίδης πληθωρικός και καλός χειριστής του λόγου συζητούσε με τον παππού τον Αντώνη. Εκτός από τις αναφορές που έκανε για το γυιό του στη Γερμανία, γινόταν και συζητήσεις για το μέλλον του Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών που ο ίδιος ήταν πρόεδρος.
Την περίοδο, μετά την συγκομιδή του κρόκου, γινόταν έντονες διαπραγματεύσεις με τους εμπόρους που αγόραζαν τον κόκκινο κρόκο.Το άνθος του κρόκου έχει ίνες κόκκινες και κίτρινες.Οι κόκκινες ίνες ήταν κατά πολύ ακριβότερες. Η τιμή οριζόταν κατά κιλό και ήταν ιδιαίτερα υψηλή.
Ο Πρόεδρος έκανε εργώδη προσπάθεια να συγκρατήσει τους κροκοπαραγωγούς να μην βιαστούν να πωλήσουν πριν την κατάληξη των διαπραγματεύσεων.Δυστυχώς, αρκετοί έσπαγαν την συμφωνία μη πώλησης. Πωλούσαν για να εισπράξουν άμεσα τα λεφτά. Ο πρόεδρος γινόταν τότε έξω φρενών.
Ο Ντόκοβιτς, εμπορικός αντιπρόσωπος γνωστός του παππού μου, έδειχνε ενδιαφέρον για αγορά κρόκου. Αγόραζε κάθε χρόνο 3 με 4 τενεκέδες διαστάσεων 25x25x35 εκατοστά περίπου κόκκινο κρόκο.
Ο Ντόκοβιτς θυμάμαι ήρθε ένα Σάββατο στο μαγαζί και απευθυνόμενος στους πελάτες, από τη Ροδιανή κυρίως, ζήτησε να αγοράσει κράνα. Ξενίστηκαν οι πελάτες, δεν έδειξαν ενδιαφέρον.
Θυμάμαι ακόμη πως ο δάσκαλος Πλιατσίδης τόνιζε πως σε άλλη περιοχή εκτός Κοζάνης ο κρόκος δεν ευδοκιμεί. «Εδώ και στην Ισπανία ευδοκιμεί το φυτό του κρόκου» έλεγε. Προσπάθεια που έκαναν οι Κατερινιώτες δεν ευδοκίμησε. Όμως ο Πλιατσίδης προέτρεπε και τους κροκοπαραγωγους να μην πωλούν κροκάρι για φύτεμα.Γενικά δεν πωλούσαν κροκάρι οι Κροκιώτες.
Ανταγωνιστικός ήταν ο ισπανικός κρόκος.Ο Πρόεδρος μάθαινε πως πήγαινε η σοδειά εκεί και ανάλογα διαμόρφωνε την αρχική τιμή διαπραγμάτευσης. Η καλλιέργεια του κρόκου αποτελούσε μια καλή πηγή εισοδήματος. Απαιτούσε, όμως, πολύ δουλειά και κατά τη συγκομιδή από το χωράφι και μετά για την ξήρανση και διαλογή των ινών.