Αποστολή στο Στρασβούργο: Σωκράτης Μουτίδης
Με τον Κώστα Αρβανίτη κλείσαμε αυτό τον κύκλο των ανταποκρίσεων από το Στρασβούργο. Αυτή τη φορά στο επίκεντρο της συζήτησής μας βρέθηκαν οι αδυναμίες του ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, αλλά και οι πολιτικές για το προσφυγικό συνολικά. Δεν θα μπορούσε να λείπει και αναφορά στην απολιγνιτοποίηση.
κ. Αρβανίτη μπορεί η πανδημία να μείωσε κατά πολύ τις μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές, αλλά τα προβλήματα παραμένουν. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επεξεργάζεται προτάσεις για μια πιο δίκαιη και αποτελεσματικότερη πολιτική ασύλου. Για πείτε μας πως είναι τα πράγματα;
Για το ό,τι υπάρχουν λιγότερες ροές συντρέχουν πολλοί λόγοι και γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί. Δεν είναι ότι φοβούνται το Μηταράκη και λένε «ωπ, δεν μας παίρνει». Ούτε είναι μόνο ο κορωνοϊός. Είναι οι καμπύλες αυτές που κάνει το προσφυγικό και σχετίζονται με την εξέλιξη των μαχών και των συγκρούσεων σε μια τεράστια περιοχή που πιάνει από τη Συρία μέχρι και την Λιβύη, όπου έχουμε άμεση εμπλοκή της Ε.Ε. Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι για αυτούς που χαρακτηρίζονται πρόσφυγες δεν γίνεται τίποτα. Κι εδώ να κάνω την επισήμανση μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη: «Ο παππούς ήρθε από τη Σμύρνη πρόσφυγας κι έφυγε μετανάστης στη Γερμανία».
Ο κ. Σχοινάς μας είπε ότι χρειαζόμαστε 1,5 εκ. χέρια μεταναστών. Πρόσφυγας, όμως, είναι κάτι άλλο. Στην προκειμένη περίπτωση με το σχέδιο που έχει η ΕΕ και δεν προχωράει, εγκλωβίζει τις χώρες και τους ανθρώπους στις χώρες υποδοχής. Ζητάμε, λοιπόν, να υπάρχει μετεγκατάσταση (relocation) σε όλα τα κράτη μέλη χωρίς αστερίσκους. Να μην μας λέει η Αυστρία εγώ δεν θέλω τίποτα και θα δώσω στη χώρα υποδοχής χρήματα ως πρόστιμο για να τους κρατάει εκεί. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο κ. Μητσοτάκης να μετατρέψει τη χώρα σε Γκουαντάναμο και φυλακή της Ευρώπης. Να είναι εδώ πεταμένοι όσοι θα έπρεπε να έχουν άσυλο και να βρίσκονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Αυτό που χαρακτηρίσατε, όμως, ως Γκουαντάναμο ξεκίνησε εδώ και χρόνια και ήταν έτσι και στην περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2015 είχαμε κορύφωση της προσφυγικής κρίσης. Πέρασαν από τη χώρα 1,5 εκ. άνθρωποι κι έμειναν τελικά 80.000. Για να ξέρει κι ο κόσμος ποια είναι τα πραγματικά νούμερα. Ούτε η Τασία Χριστοδουλοπούλου τους καλούσε να «λιαστούν» στην Ελλάδα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε welcome refugees. Αλλά ούτε και οι ίδιοι ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Η Δεξιά έπαιξε σε αυτό το πεδίο της alt right πολιτικής και τώρα τα λούζεται όπως και όλη η Ευρώπη.
Το 2015 ήταν μια κρίση, η οποία κράτησε 5-6 μήνες και δεν «άνοιξε μύτη». Και πέρα απ’ αυτό, φάνηκε η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού. Επειδή μας φωτογραφίζουν τη Μόρια ως βασικό πρόβλημα και τώρα φτιάχνουν δεκάδες Μόριες, να πούμε ότι η Μόρια έγινε επί Σαμαρά με δυναμικότητα 2500 ανθρώπων και επί ΣΥΡΙΖΑ έφτασε και τις 6 χιλιάδες. Από ‘κει και πέρα παραδόθηκε με 2500 και έφτασε επί της κυβέρνησης αυτής στους 17000 και κάηκε. Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την κρίση την αντιμετώπισε άξια και με απέναντι του όλη την ΕΕ.
Σήμερα η κυβέρνηση έχει μπει στο αφήγημα των κλειστών δομών. Όταν, όμως, δεν δίνεται σε έναν άνθρωπο το δικαίωμα να ενταχθεί, αυτός ο άνθρωπος κάποτε θα γίνει αγρίμι.
Ζητάμε, λοιπόν, να μην γίνονται απορριπτικές διαδικασίες ασύλου. Γιατί όταν γίνονται απορρίψεις, οι άνθρωποι μένουν στις φυλακές. Δεν γίνεται έτσι. Θα πρέπει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, να τους βάλουμε σε προγράμματα ένταξης και να πάνε σε κράτη μέλη χωρίς αστερίσκους. Έτσι θα τελειώσει και ο εκβιασμός του Ερντογάν. Μήπως, η κ. Φον Ντερ Λάιεν εργαλειοποιεί τον Ερντογάν που εργαλειοποιεί με τη σειρά του τους πρόσφυγες;
Με τις επαναπροωθήσεις τι γίνεται;
Έχουμε μια απόφαση με την απάντηση που μας έδωσε η κ. Γιόχανσον στη δική μου ερώτηση όταν καταγγείλαμε ότι στην περιοδεία μας στα σύνορα είδαμε βασανισμένους ανθρώπους που έφαγαν πολύ ξύλο και μας είπαν οι ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις ότι οι άνθρωποι πετάχτηκαν εκεί από τη βουλγαρική μεθόριο γυμνοί. Αυτό είναι ο ορισμός του push back και αυτό συνέβη μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών. Εμείς καταγγείλαμε ότι η Frontex ήταν παρούσα στο ξύλο. Τι Ευρώπη είναι αυτή; Λείπουν 25000 άνθρωποι στην Ευρώπη. Που είναι οι άνθρωποι αυτοί; Είναι ζωντανοί; Είναι σε τάφους; Λείπουν παιδιά. Λείπουν γυναίκες, που βρίσκονται; Αυτό αφορά και στην ελληνική κυβέρνηση. Που είναι αυτοί οι άνθρωποι; Που τους πάνε; Τους αμολάνε στο κέντρο της Αθήνας;
Αυτό συμβαίνει συνολικά στην Ευρώπη με τους εξαφανισμένους. Αν πάτε στα νησιά, υπάρχουν τάφοι που λέει αγνοούμενος και υπάρχει ένα πτώμα μέσα που δεν ξέρουμε την ταυτότητά τους. Ζητάμε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός που να εντοπίζονται οι αγνοούμενοι όλων των χρωμάτων, όλων των θρησκειών.
κ. Αρβανίτη, επισκεφθήκατε την περιοχή μας είδατε και ακούσατε διάφορα πράγματα γύρω από την απολιγνιτοποίηση. Εισπράξατε την ανησυχία. Ποια είναι η δική σας θέση;
Ήθελα να πάω από κοντά και να δω τι συμβαίνει. Ζούσαμε σ’ ένα λάθος που ήταν η μονοκαλλιέργεια της ΔΕΗ και τώρα πήγαμε σ’ ένα διπλό λάθος, με το οποίο θα ωφεληθούν οι χορηγοί του κ. Μητσοτάκη. Πήγαμε στην απολιγνιτοποίηση, την οποία δεν θέλει κανένας άλλος στην Ευρώπη, παρά μόνο ο Μητσοτάκης. Κι εδώ βλέπουμε τα συμφέροντα που κρύβονται, αλλά τα συμφέροντα αυτά σχετίζονται με όσα χάνουν οι πολίτες σε όλη τη χώρα και στη Δυτική Μακεδονία.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει σχέδιο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ και ενώ έχουμε λιγνίτη, πάμε να αγοράσουμε του ξένου το ορυκτό.
Ο κόσμος στη Δυτική Μακεδονία πρέπει να ξεσηκωθεί και να υπάρχει σχέδιο για το αύριο. Πρέπει να πάμε σε αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Μια χώρα που δεν παράγει δεν υπάρχει. Η περιοχή σας μπορεί να παράγει καλό μανιτάρι, καλό κρασί. Είναι ευλογημένος τόπος.
Ακούστε τη συνέντευξη του Κώστα Αρβανίτη στα podcasts του «Χρόνου»
και στο κανάλι μας “Εφημερίδα Χρόνος» σε Spotify, Google Podcasts, Stitcher και σε άλλους players.
