Κορωνοϊός. Επικρατεί ένα χαοτικό πλαίσιο άγνοιας σε διεθνές επίπεδο, κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει, ο λαϊκισμός και η παραπληροφόρηση διογκώνονται, οι κοινωνίες και η οικονομία σταματούν. Εκεί, εμφανίζεται ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας, και μας βοηθά να γράψουμε το ημερολόγιο ενός πραγματικά “αθέατου Απριλίου”, κάνοντας την Ελλάδα ξανά “διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”.
Κύριε Τσιόδρα, σας ευχαριστούμε! Σας ευχαριστούμε που ήσασταν δίπλα μας, σας ευχαριστούμε που αποκαταστήσαστε το κύρος της επιστήμης, σας ευχαριστούμε που υπερθεματίσατε την αξία του δώρου της ζωής! Σας ευχαριστούμε γιατί με την καλοσύνη σας, την ευγένεια και το ήθος σας αναδείξατε το πρόσωπο της ανθρωπιάς, της προσφοράς και της αλληλεγγύης σε όλους τους Έλληνες. Η φωνή σας, θα είναι η δική μας “ιδανική φωνή κι αγαπημένη”, από την πρώτη ποίηση της νέας ζωής μας.
Στις δύσκολες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, όλες και όλοι ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε. Διότι οι Έλληνες απέδειξαν πως ενωμένοι νικούν. Νικούν τον κορωνοϊό, νικούν το θάνατο. Εναποθέτουν το είναι τους στο πρόσωπο του συνανθρώπου τους και διαμέσω αυτού νοηματοδοτούν την επίγεια αναζήτησή τους. Οι Έλληνες ολοκληρώνονται, αγαπούν, δικαιώνονται υπαρξιακά και παράλληλα προσκαλούν τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους σε έναν καλύτερο κόσμο.
Στο πρόσωπο του κυρίου Τσιόδρα ουσιώνονται όλοι οι αγωνιστές της ζωής, γιατί πράγματι την τελευταία λέξη δεν την είχε ο θάνατος. Ένα ευχαριστώ στους δικούς μας ήρωες της πρώτης γραμμής: Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων- Λοιμοξιολόγων, γιατρούς, νοσηλευτές, υπαλλήλους supermarket, υπαλλήλους φαρμακείων, υπαλλήλους μεταφορών, εθελοντές και τόσοι άλλοι που κράτησαν την κοινωνία μας όρθια σε αυτή την καινοφανή συγκυρία. Είναι οι δικοί μας ΑΝΘΡΩΠΟΙ, που παρότι μακριά, είναι πιο κοντά μας από ποτέ.
Στον κύριο Τσιόδρα και σε όλους αυτούς, δεν έχουμε να επιστρέψουμε τις αμέτρητες ώρες δουλειάς τους, το άγχος και την αγωνία τους για το αβέβαιο αύριο, τον ιδρώτα και τις θυσίες τους. Το μόνο που έχουμε είναι ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μερικούς στίχους του Ελύτη, τώρα που καλούμαστε να αναστηλώσουμε την κοινωνία, την οικονομία και τις ζωές μας:
“Επιτέλους, φάνηκε να ‘ρχεται από μακριά
η ποντοθώρητη παρθένα Ελπίδα!”
και με οδηγούς ανθρώπους σαν εσάς
“Στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς
θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος”.
