Ακόμα κι όταν αλλάζουν τα πρόσωπα, οι πολιτικές συνεχίζουν να είναι λάθος. Τα υλικά, εξάλλου, ίδια με τα προηγούμενα, βασίζονται σε μια λάθος συνταγή, την οποία ακολουθούμε πιστά χρόνια τώρα και δε λέμε να αλλάξουμε.
Από πάνω το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό. Στην πλειονότητα ανέμελες περσόνες, γεμάτες έπαρση και δηθενιά, των οποίων ο δημόσιος λόγος αποτελεί τη χαρά του κάθε πικραμένου.
Στο μέσο, τα διάφορα τηλεοπτικά πρόσωπα που πλέον έχουν ξεπεράσει τα όποια προσχήματα αντικειμενικότητας και δεοντολογίας και με μια επικίνδυνη προπαγάνδα που βρίθει λαϊκισμού, υποδύονται τάχα το σκυλί που γαβγίζει.
Από κάτω οι βλαχομπαρόκ τρέντηδες που εξακολουθούν να παίρνουν το D&G βρακί σε δέκα δόσεις και να τρέχουν να κλείσουν πρώτο τραπέζι πίστα, μήπως και τους χάσει απο πελάτες η αοιδός.
Και μετά το χάος. Πάνω κάτω και πλαγίως δηλαδή βασιζόμαστε σε μια λάθος συνταγή, την οποία ήρθε η ώρα να αλλάξουμε. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους. Από τον τρόπο που ζούμε, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που ψηφίζουμε. Να σταματήσουμε δηλαδή να αγοράζουμε τη ζωή μας με δόσεις και να την εμπιστευόμαστε στον πρώτο τυχόντα που μας υποσχέθηκε θέση εργασίας. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο μάθημα.
Ιωάννα
