μαζί μεγαλώναμε …
άλλοι στις ντίσκο και τις καφετερίες με τις κορδέλες στα μαλλιά, τα μπατζάκια στα τζην γυρισμένα & το Rosso Antico με cola στο ποτήρι, άλλοι στα μπαράκια με μπύρες και ροκιές, άλλοι στα γήπεδα , άλλοι στα αναγνωστήρια της Βιβλιοθήκης …
περνάν τα χρόνια, πήραμε το δρόμο μας και γύρω μας παρατηρούμε τους συνομήλικους μας, να μεγαλώνουν κι αυτοί …
ποιοι είναι αυτοί που πέτυχαν το όνειρο τους, ποιοι το ψάχνουν ακόμη, ποιοι άλλαξαν, ποιοι όχι, ποιοι άξιζαν και αξίζουν την προσοχή μας, την φιλία μας, την στήριξη μας …
Η Άλλη Όψη:
αυτά που μας συνδέουν με ομάδες ανθρώπων, πέραν από τον κλειστό μας κύκλο δεν είναι πλέον πολλά.
πρέπει να τα προστατεύουμε, να τα διατηρούμε ζωντανά και κυρίως να τα απολαμβάνουμε …
να αφήνουμε στην άκρη ότι ίσως μας στεναχώρησε, ότι μας άφησε αδιάφορους, ότι είναι έξω από το χαρακτήρα, το γούστο και τις απόψεις μας
πόσο δύναμη έχουμε να μην ασχολούμαστε με ασημαντότητες, αλλά με την παιδικότητα που βγάζει ο κάθε άνθρωπος όταν γυρίζει στα παλιά ;
πόση δύναμη έχουμε να ανταλλάξουμε έστω κοινότυπες κουβέντες με κάποιους που δεν είχαμε ποτέ κάτι ενδιαφέρον να πούμε ;
πόση δύναμη αντλεί ο καθένας όταν βρίσκει αφορμές να ανέβει λίγο ψηλότερα μέσα από την συμμετοχή του σε απλές συναθροίσεις ;
πάμε λοιπόν σε κάθε είδους reunion – επανασυνδέσεις, στις επιδείξεις τάπερ της αντιπαθητικής γειτόνισσας, στις συνεστιάσεις των παλιών προσκόπων, στις συναυλίες που δίνουν τα παιδάκια του νηπιαγωγείου της γειτονιάς μας, στις μαζικές γιορτές στην πλατεία …
επιστρέφουμε για λίγο στις μεγάλες ομάδες της μικρής μας κοινωνίας, για να ζήσουμε για λίγο αυτά που ζουν οι γείτονες, οι άλλοι κάτοικοι της πόλης, οι συνομήλικοι μας, αυτοί που ίσως και να θέλουν να μας χτυπήσουν την πλάτη μόνο που απλά μας είδαν εκεί, μαζί τους …
επιστρέφουμε, κάπου κάπου μαζί με τους άλλους,
χωρίς προαπαιτούμενα, σκέψεις και αμφιβολίες …
