Διαβάζω συνεχώς για αναζήτηση υπαλλήλων για τη σεζόν. Δέχομαι τηλεφωνήματα από συναδέλφους και όλοι ψάχνουν τη μαγική απάντηση ότι δηλαδή ναι έχω κάποιον που ενδιαφέρεται και θα ‘τον στείλω’. Τι έχει πάει λάθος; Τι έγινε στραβό; Που πήγαν όλοι οι εργαζόμενοι στη σεζόν; Στη βαριά βιομηχανία μας;
Σε πολλές συζητήσεις και μετά από αρκετά συμπεράσματα κατέληξα ότι όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν είναι ότι δεν θέλουν δουλειά η ότι ‘βολεύτηκαν με τα επιδόματα’ (Κυρανάκη ακούς;), αλλά μετά την μεγάλη παύση της εστίασης, την ουσιαστικά δεύτερη καμένη σεζόν και την πλήρη ουσιαστικά απαξίωση του κλάδου μέσα από την εγκληματική κυβερνητική αντιμετώπιση, οι άνθρωποι που αποτελούσαν τον κορμό των εργαζομένων στον τουρισμό και την εστίαση στράφηκαν προς άλλες κατευθύνσεις.
Ταυτόχρονα χάθηκε η εμπιστοσύνη στο κατά πόσο θα είναι εργασία και όχι ‘εκμετάλλευση’ στο όνομα της οικονομικής καταστροφής η δουλειά τους.
Όλα αυτά μαζί, συνυπολογίζοντας ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των εργαζομένων δεν σκοπεύσει να γυρίσει στο χώρο, έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο θέμα που θα διαιωνιστεί. Με γνώμονα την ήδη μεγάλη απουσία επαγγελματιών με ουσιαστική κατάρτιση, την έλλειψη των σοβαρών εκπαιδευτικών υποδομών για τα τουριστικά επαγγέλματα και την ανάγκη των επιχειρήσεων για προσωπικό, θα αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο θέμα.
Η φιλοξενία που είχε ανέβει επίπεδα πολύ τα τελευταία χρόνια, θα γυρίσει σε προσωπικό μη εξιδεικευμένο και προσωπικό που τυχαία βρέθηκε σε αυτή τη θέση για το ‘μεροκάματο’ (δυστυχώς το έζησα ήδη και μάλιστα σε πολύ σοβαρή ξενοδοχειακή μονάδα) και θα πέσει πολύ και απότομα και όλο αυτό μάλλον θα γίνει η δυσφήμηση ενός τουριστικού προορισμού που χρόνια τώρα παλεύει να ανέβει σκαλοπάτια στην εξυπηρέτηση και τις παροχές σε σχέση με τα τουριστικά μέρη ανά τον κόσμο.
Αν βγω αληθινός που εύχομαι να μην… ας κλάψουμε από τώρα όλοι μαζί. Χάνουμε το μεγάλο μας κατόρθωμα.
