Το πρόβλημα με το μεταναστευτικό, τα σκουπίδια, τις φυλακές και γενικότερα ότι μας χαλάει την αισθητική και την ηρεμία (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε) είναι ότι πιστεύουμε ότι λύνεται δια της μη λύσης του.
Λέμε ότι δεν θέλουμε κλειστού τύπου κέντρο φύλαξης, απαλλασσόμαστε κι όλα καλά. Αποφασίζουμε ότι δεν θέλουμε μονάδα διαχείρισης απορριμμάτων, αυτή δεν γίνεται, κι όλα καλά.
Και που πηγαίνουν όλοι αυτοί και όλα αυτά που εμείς δεν καταδεχόμαστε κοντά μας; Δυστυχώς δεν υπάρχει πλανήτης Β, για να στέλνουμε εκεί ότι και όποιον δεν μας αρέσει και να κρατάμε κοντά μας μόνο όσους και όσα είναι της αρεσκείας μας.
Είμαστε όλοι καταδικασμένοι να ζήσουμε πάνω στον ίδιο πλανήτη και να κατανοήσουμε με τον δύσκολο ή με τον εύκολο τρόπο ότι οι κινήσεις του ενός επηρεάζουν τη ζωή του άλλου. Να αντιληφθούμε ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα.
Η αυλή μας είναι κοινή, οπότε όλα καταλήγουν σ’ εμάς. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, να στρουθοκαμηλίζουμε, όταν πρέπει με ρεαλισμό και ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις.
Μακριά από εμάς και όπου να ‘ναι
Μοιραστείτε την είδηση
