Μαζέψτε τους …αντουανέτες της πολιτικής

Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η φράση «αφού δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι» δεν ειπώθηκε από την σύζυγο του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΣΤ΄, Μαρία Αντουανέτα, στην οποία την είχε αποδώσει ο Ρουσώ. Αλλά στην Μαρία Τερέζα, σύζυγο του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Όπως και να έχει πάντως, η φράση έμεινε στην ιστορία ως το ενδεικτικότερο δείγμα αποξένωσης των βασιλιάδων από τα προβλήματα των λαών. Και όχι μόνον του γαλλικού. Διότι ανάλογη φράση έχει αποδοθεί και στον κινέζο αυτοκράτορα Χούι (4ος αιώνας μ.χ.), που όταν τον ενημέρωσαν ότι ο λαός δεν έχει να φάει ρύζι, απάντησε: «Γιατί δεν τρώνε κρέας;».
Η μικρή αυτή ιστορική εισαγωγή κρίνεται αναγκαία για την «κατανόηση» της δήλωσης, ενώπιον ειδικής επιτροπής της βουλής του νεόκοπου βουλευτή κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, κατά τον οποίο το νερό, στην Ελλάδα, είναι «εξοργιστικά φθηνό». Και ναι μεν δικαίως έσπευσε η κυβέρνηση σας κ. Πρόεδρε να πάρει αποστάσεις, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει θέμα αύξησης της τιμής του νερού. Αλλά την ζημιά της, σε επίπεδο εντυπώσεων, την έχει κάνει η δήλωση του βουλευτή σας.
Κάποιοι άνθρωποι, ιδίως όταν δεν εκπροσωπούν μόνον τον εαυτό τους, οσάκις αναλαμβάνουν δημόσιες θέσεις, πρέπει να είναι περισσότερο ευεπίφοροι, από όσο ένας απλός πολίτης, απέναντι στην λαϊκή παρότρυνση «πριν μιλήσεις, βούτα την γλώσσα σου στο μυαλό σου». Αν δεν το μπορούν, τότε πρέπει να τους «μαζεύουν» και να τους «προσγειώνουν» εκείνοι που έχουν την ευθύνη. Για να μην ακούσουμε, την επόμενη φορά, απέναντι στην διαμαρτυρία κάποιων «δεν έχουμε νερό να πιούμε», την απορία «γιατί δεν πίνουν μια σαμπάνια».
Πέρα από ιστορικές ανάδρομες, ας έλθουμε στην ουσία του θέματος. Το αν είναι ακριβό, προσιτό ή «εξοργιστικά φθηνό», ένα βασικό αγαθό για την επιβίωση κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον το νερό, χωρίς την ύπαρξη του οποίου δεν υπάρχει ζωή και υγεία, δεν κρίνεται με αυθαίρετες συγκρίσεις.
Δεν ξέρω πόσο πληρώνουν το νερό σε Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, οι Γερμανία. Αλλά όποιος κάνει την αυθαίρετη σύγκριση της τιμής, είτε τους νερού, είτε της βενζίνης, των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών κλπ, με τα δεδομένα βορείων ευρωπαϊκών χωρών, όζει πνεύματος Αντουανέτας. Δώστε μας μισθούς και άλλες κοινωνικές παροχές Δανίας, Σουηδίας, είτε Φινλανδίας και Γερμανίας, και τότε να μιλήσουμε και για τις τιμές που πληρώνουμε.