Αυτό το Σάββατο ανεβαίνει από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης η παράσταση «Με την Πένα Σπαθί» του Μιχάλη Πιτένη που αφορά στην Μητιώ Μεγδάνη-Σακελλαρίου (1790-1863). Ή αλλιώς την πρώτη Ελληνίδα μεταφράστρια.
Και μια και βρίσκεται σε εξέλιξη ένας ζωηρός δημόσιος διάλογος για τις έμφυλες ταυτότητες και το ρόλο της γυναίκας, να υπενθυμίσουμε τη πρώιμη φεμινιστική διάσταση του έργου της Σακελλαρίου (Σπυριδωνίδης), αλλά και την αναφορά του Πούχνερ στον πρόλογο των έργων της που περιλαμβάνει την επιστολή της Μητιώς προς τον πατέρα της στις 16 Οκτωβρίου του 1812 από τα Ιωάννινα, όπου βρισκόταν με τον σύζυγο της, με την οποία του ζητά να κρίνει το μεταφραστικό της έργο, αλλά και την απάντηση του πατέρα της στις 5 Νοεμβρίου 1812 από την Κοζάνη που την ενθαρρύνει να συνεχίσει, προσέχοντας την υγεία της και χωρίς να παραμελεί τα οικιακά της καθήκοντα.
Η πρώτη μου γνωριμία με το έργο της Μητιώς ήρθε με αφορμή ερώτηση στο πλαίσιο συνέντευξης για την εισαγωγή σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα πριν αρκετά πια χρόνια. Τότε είχα αισθανθεί άσχημα που δεν γνώριζα απέξω κι ανακατωτά το έργο αυτής της σπουδαίας Κοζανίτισσας και χρειάστηκε να μου το συστήσουν κάποιοι… ξένοι.
Γι’ αυτό και θεωρώ εξαιρετικής σημασίας την επιλογή αυτή από τον τοπικό θεατρικό οργανισμό, αλλά και την ένταξη του έργου τέτοιων σπουδαίων προσωπικοτήτων στο σχολείο, ως κομμάτι της τοπικής ιστορίας με επιρροή που ξεπερνά, ωστόσο, τα στενά τοπικά όρια.
