Οι μαθητές/-τριες του Α2 τμήματος του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης επισκέφθηκαν την έκθεση της ΚΔΒΚ για τον Γεώργιο Λασσάνη, εμπνεύστηκαν από αυτά που άκουσαν, είδαν και έμαθαν, και ως δημοσιογράφοι συνέθεσαν μια φανταστική συνέντευξη με τον Κοζανίτη ήρωα και λόγιο.
Δημοσιογράφοι: Καλησπέρα σας. Καλώς ήρθατε σε ένα ακόμη επεισόδιο της σειράς «Συνεντεύξεις μέσα στον χρόνο». Σήμερα, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, γιατί έχουμε έναν πολύ ξεχωριστό καλεσμένο, που έχει καταγωγή από την πόλη μας και είναι χαρά μας να του κάνουμε κάποιες σημαντικές ερωτήσεις. Κυρίες και κύριοι, υποδεχθείτε τον Γεώργιο Λασσάνη. Ξεκινώντας, κ. Λασσάνη, θέλουμε να σας ρωτήσουμε πώς ήταν το ταξίδι σας στον χρόνο;
Λασσάνης: Λίγο ζαλίστηκα στο τέλος από τις πολλές στροφές.
Δημοσιογράφοι: Πείτε μας για τα πρώτα στάδια της ζωής σας.
Λασσάνης: Γεννήθηκα στην πόλη της Κοζάνης το 1793, σε ένα αρχοντικό το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα στην ομώνυμη πλατεία. Έμεινα ορφανός από μικρή ηλικία και τα πρώτα μου γράμματα τα διδάχθηκα από τους δασκάλους μου, Γεώργιο Λούιο και Γεώργιο Γιαννάκη. Σε ηλικία είκοσι χρονών εγκατέλειψα την Κοζάνη και δούλεψα ως γραμματέας στις επιχειρήσεις του Νικόλαου Τακιατζή στη Βουδαπέστη.
Δημοσιογράφοι: Πώς πήρατε αυτήν την τόσο μεγάλη απόφαση να αφήσετε την πατρίδα σας και να εγκατασταθείτε στη Βουδαπέστη;
Λασσάνης: Μμμ… αρκετά καλή ερώτηση. Λοιπόν, όπως σας είπα, έφυγα από την πατρίδα σε πολύ μικρή ηλικία. Αναζητούσα επειγόντως μια δουλειά. Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολο να μορφωθεί και να πετύχει κάποιος. Έτσι, με το που μου προσφέρθηκε μια τέτοια ευκαιρία στο εξωτερικό, αμέσως την δέχτηκα.
Δημοσιογράφοι: Πώς νιώσατε που αποχωριστήκατε την Ελλάδα, για να μείνετε στη Βουδαπέστη;
Λασσάνης: Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Όμως, η οικογένεια Τακιατζή μού συμπεριφέρθηκε με καλοσύνη και μου πρόσφερε στέγαση. Στο εξωτερικό έμαθα πολλά πράγματα, σπούδασα και μορφώθηκα πνευματικά. Αν δεν είχα πάρει αυτήν την απόφαση, δεν θα γινόμουν αυτό που έγινα.
Δημοσιογράφοι: Από ό,τι γνωρίζουμε, κατά τη διαμονή σας στη Βουδαπέστη, συνεχίσατε να ενημερώνεστε για την κατάσταση στην Ελλάδα: Είναι αλήθεια;
Λασσάνης: Ναι, είναι αλήθεια. Σταδιακά, άρχισε να με απασχολεί η απελευθέρωση της πατρίδας μου, χάρη στις επαφές που είχα με άλλους Έλληνες λόγιους και εμπόρους.
Δημοσιογράφοι: Είναι σε όλους μας γνωστό πως μυηθήκατε αργότερα και στη Φιλική Εταιρία. Πείτε μας λίγα λόγια για την εμπειρία σας ως φιλικός.
Λασσάνης: Μάλιστα… Για όσους δεν γνωρίζουν, εκείνη την περίοδο βρισκόμουν στη Μόσχα. Ήταν τότε που είχα πρωτοακούσει για τη Φιλική Εταιρεία και την επανάσταση που ετοίμαζε. Ήθελα να συμμετέχω. Ένιωθα πως είχα το καθήκον να κάνω και εγώ με τη σειρά μου κάτι για τον λαό μου. Για αυτόν τον λόγο, ορκίστηκα ως φιλικός και εκτελούσα όλες τις διαταγές που μου δίνονταν. Πρόσφερα ό,τι είχα και δεν είχα. Ως απεσταλμένος της Φιλικής Εταιρείας δίδαξα στην Ελληνική Σχολή της Οδησσού, με στόχο να στρατολογήσω νέους για την ελληνική επανάσταση. Ήρθα, λοιπόν, σε επαφή με νέους άξιους και ανδρείους είτε Έλληνες είτε φιλέλληνες, οι οποίοι ήταν σε θέση να θυσιάσουν μέχρι και τη ζωή τους για την απελευθέρωση του έθνους. Να σημειωθεί πως συμμετείχα και εγώ ενεργά ως στρατιώτης στις μάχες.
Δημοσιογράφοι: Πώς ήταν η ζωή στις αυστριακές φυλακές, όπου σας έκλεισαν για επτά χρόνια μετά την επανάσταση στη Μολδοβλαχία;
Λασσάνης: Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν και τα δυσκολότερα. Ήμασταν αλυσοδεμένοι στους τοίχους των κελιών, βγαίνοντας έξω στο προαύλιο μια φορά τον μήνα για μισή ώρα, ίσα ίσα να προλάβουμε να δούμε το φως του ήλιου. Μια περίοδο ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά, όμως βρήκα το κουράγιο και την ενέργεια και αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο, συγγράφοντας διηγήματα, απομνημονεύματα και πατριωτικά ποιήματα.
Δημοσιογράφοι: Είναι αλήθεια, λοιπόν, πως ασχοληθήκατε με την ποίηση την περίοδο της φυλάκισής σας;
Λασσάνης: Βεβαίως και ασχολήθηκα. Ο μόνος τρόπος για να ξεχάσω και να ξεπεράσω τις δυσκολίες που αντιμετώπισα στη φυλακή ήταν μέσω της ποίησης. Επιπλέον, ένας ακόμα λόγος που έγραφα διάφορα ποιήματα και κείμενα ήταν για να δώσω ελπίδα στον κόσμο και να τους δείξω πως η συμβολή όλων μας μπορεί να φέρει και την ελευθερία μας από τους Τούρκους.
Δημοσιογράφοι: Ποια ήταν η μετέπειτα πορεία σας;
Λασσάνης: Όταν αποφυλακίστηκα, συμμετείχα στις τελευταίες μάχες για την απελευθέρωση της πατρίδας. Στη συνέχεια, ανέλαβα διάφορες θέσεις, όπως Νομάρχης Αττικής, Γραμματέας Οικονομικών και Επιθεωρητής Στρατού.
Δημοσιογράφοι: Πώς νιώθετε μετά από όλα αυτά και αν έχετε μετανιώσει για κάτι;
Λασσάνης: Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι χαρά και υπερηφάνεια. Οι εμπειρίες του πολέμου και γενικότερα όλης της προετοιμασίας του αγώνα έχουν χαραχτεί βαθιά στις ψυχές όλων των Ελλήνων και με αυτές πορευόμαστε εμείς και τα παιδιά μας. Για το μόνο που έχω λυπηθεί είναι που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων τόσοι άνθρωποι, χωρίς να γευτούν το αίσθημα της ελευθερίας.
Δημοσιογράφοι: Τέλος, γιατί αποφασίσατε να δωρίσετε χρήματα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών;
Λασσάνης: Μετά τον θάνατό μου ήθελα να χρησιμοποιηθούν για καλό σκοπό. Δόθηκαν χρήματα στη Σχολή της Κοζάνης, ενώ διοργανώνονταν δύο διαγωνισμοί, κωμωδίας και δράματος, για πολλά χρόνια μετά, κάτι που με ευχαριστεί πολύ.
Δημοσιογράφοι: Πραγματικά σας ευχαριστούμε για αυτήν την αποκλειστική συνέντευξη.
Λασσάνης: Η ευχαρίστηση ήταν όλη δική μου. Καλή σας συνέχεια!
Οι μαθητές/-τριες του Α2 τμήματος
του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης
Καζαντσίδου Ιωάννα
Καλαμπούκα Νεστορία
Κοσμά Θεοδώρα
Κωνσταντινίδης Δημητρης
Κωτούλας Νίκος
Μαυρίδου Ευστρατία
Παργανάς Παύλος
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.