Ή αλλιώς ένα μικρό break από τα καθημερινά, αυτά που μας ενοχλούν, αυτά που μας πονούν, αυτά που έτσι κι αλλιώς έχουμε όλη τη μέρα στο μυαλό μας. Αυτό είναι η Αποκριά της Κοζάνης.
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αυτοί που βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους, δεν έχουν λυμένα όλα τους τα προβλήματα Ούτε καν τα μισά. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι δεν μπορούν να διασκεδάσουν, να κάνουν μια σύντομη παρένθεση σε όσα τους απασχολούν.
Αυτό είναι και το ωραίο με τη ζωή. Ότι αυτή συμβαίνει παντού γύρω μας και προχωρά χωρίς να ρωτάει.
Μια ματιά να ρίξει κάποιος στα παιδιά που παίζουν ανέμελα στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στις αλάνες, ενώ ο κόσμος όλος γύρω είναι ανάστατος, αρκεί για να μας πείσει ότι η ζωή δεν τελειώνει ούτε με τον πόλεμο, ούτε με τη δυστυχία.
Κι αυτή είναι η μαγεία της. Αυτός είναι κι ο λόγος που συνεχίζουμε να υπάρχουμε, που συνεχίζουν παιδιά να γεννιούνται παρά τα όσα συμβαίνουν. Παρά την καθημερινή διαπίστωση ότι ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Ούτε ποτέ ήταν. Άνθρωποι έζησαν και μεγάλωσαν σε πολύ χειρότερες συνθήκες με πολύ μεγαλύτερες ελλείψεις.
Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτή τη μικρή ανάπαυλα. Το δικαιούμαστε, χωρίς τύψεις και ενοχές. Η γη δεν σταματάει να γυρίζει.
Ιωάννα Κωσταρέλλα
