Συνέντευξη της Βάιας Λαμπροπούλου στην Ιωάννα Καραθανάση, σπουδάστρια του τμήματος Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του Δημοσίου Ι.Ε.Κ. Κοζάνης.
Ζούμε σε μία εποχή όπου ο ρόλος μίας γυναίκας και οι ασχολίες της έχουν αυξηθεί. Οι μητέρες δεν περιορίζονται πλέον μόνο σε εργασίες κατ’ οίκον, αλλά εργάζονται, είναι ανεξαρτητοποιημένες οικονομικά, ενώ οι δραστηριότητές τους δεν σταματούν εκεί. Ένας δυναμισμός χαρακτηρίζει το ασθενές για κάποιους φύλο, ο οποίος αποδεικνύει τη σπουδαιότητα των πλασμάτων αυτών και την ικανότητά τους να συνδυάζουν πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας μία γυναίκα, που έχει ξεχωρίσει για τα επιτεύγματά της σαν νηπιαγωγός, φοιτήτρια δημοσιογραφίας, συγγραφέας, αλλά προπάντων για την δύναμή της να μεγαλώνει μόνη της δύο παιδιά, η Βάια Λαμπροπούλου, μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της, αλλά και τις απόψεις της για τις πολυάσχολες μητέρες των ημερών μας , καθώς είναι μία από αυτές.
Βάια , ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος μίας σύγχρονης γυναίκας- μητέρας ;
Η λέξη Μητέρα είναι τόσο ιερή και τόσο παρεξηγημένη. Ιερή διότι όλοι έχουμε μια μαγική σχέση με τη μητέρα μας και παρεξηγημένη, γιατί μια μητέρα δεν είναι υπεράνθρωπος. Έχει αδυναμίες και πάθη, ανάγκες και όνειρα, κουράζεται, πονάει και κλαίει. Δεν της επιτρέπεται όμως να τα νιώθει αυτά στην κοινωνία μας ακόμη και στις ημέρες μας. Η κλασική απάντηση είναι πως « έτσι είναι η Μάνα»
Η Σύγχρονη Μητέρα έχει τις υποχρεώσεις της παραδοσιακής μητέρας και τις ανάγκες της νέας πραγματικότητας. Εργαζόμενη με όραμα, με ανάγκη για τον χρόνο της και την ψυχαγωγία της, την κοινωνικότητά της και την ύπαρξή της. Αυτό δεν σημαίνει διόλου πως δεν είναι η μητέρα που θα μαγειρέψει, θα πλύνει, θα διαβάσει τα παιδιά της, θα τα βάλει για ύπνο και θα παίξει μαζί τους. Αυτό σημαίνει πως δεν θα ξεχάσει τον εαυτό της μέσα στον ρόλο της αυτόν.
Η σύγχρονη μητέρα οφείλει να παρουσιάσει την αλήθεια στα παιδιά της. Την αλήθεια τη δική της και των άλλων. Όχι ωραιοποιήσεις και ψέματα με τη δικαιολογία πως είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν. Τα παιδιά από τη γέννηση έχουν νου και μας ξεπερνάνε σε καθαρότητα σκέψης. Η αγάπη και η αλήθεια είναι σπουδαία εφόδια για το παιδί και προσδίδει στη Μητέρα την δυνατότητα να είναι άνθρωπος και όχι υπεράνθρωπος.
Εσύ πώς καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι σε όλες αυτές τις ασχολίες, τις οποίες έχεις, καθημερινώς;
Ο προγραμματισμός της ημέρας, της εβδομάδας και του έτους γίνεται από νωρίς και μαζί με τα παιδιά. Από την γέννησή τους είχαμε τα όριά μας και το πρόγραμμά μας. Παράλληλα είχαμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε τα θέλω μας. Δεν είμαι αυστηρή μάνα, είμαι όμως υπεύθυνη μάνα. Μεγαλώνοντας, με συζήτηση και παιχνίδι μάθαμε πως όλοι μας έχουμε ανάγκες, υποχρεώσεις και δικαιώματα. Με την υπευθυνότητα του καθενός μας καταφέραμε να έχουμε χρόνο κοινό και προσωπικό. Με αυτή την παιδαγωγική βάση κατάφερα και εγώ ως μάνα να μην θυσιάσω τίποτα για τα παιδιά μου, αλλά να είμαι δίπλα τους και να δείχνω με το παράδειγμά μου πως τη ζωή θέλει να τη ζεις και να την παλεύεις. Οπότε πέτυχα ,μέχρι τώρα ( αύριο δεν ξέρω τι θα μας συμβεί, και αν τα καταφέρω, αλλά και πάλι θα το παλέψω) δύο σε ένα: και επιτυχίες προς προσωπική μου ικανοποίηση και φωτεινό παράδειγμα στα παιδιά μου να αντιμετωπίζουν ό,τι η ζωή τους φέρει.
<< Η Σύγχρονη Μητέρα έχει τις υποχρεώσεις της παραδοσιακής μητέρας και τις ανάγκες της νέας πραγματικότητας.>>
Από πού, πιστεύεις, πηγάζει η δύναμή σου, η οποία σε ωθεί να συνεχίζεις δημιουργικά σε όλους τους τομείς σου;
Όλοι έχουμε δύναμη μέσα μας. Αναγκάστηκα να λειτουργήσω με το μυαλό και όχι με το συναίσθημα , να βάζω στόχους, στην αρχή μικρούς και οικείους και κατόπιν μεγαλεπήβολους και να τους καταφέρνω. Τύχη ή αποτέλεσμα κόπων; Ο καθένας μπορεί να κρίνει. Είχα αισιοδοξία και θετική αύρα ακόμη και στις αποτυχίες και στα δύσκολα .Κάθε φορά που “ έσπαγα τα μούτρα μου” ή ένιωθα “προσβολή” και εμπόδια τα μετέτρεπα σε ώθηση προς τα πάνω, όπως εξάλλου σημαίνει και η λέξη Άνθρωπος, Άνω θρώσκω. Την ταμπέλα του ποια είναι η προσωπικότητά μου ήθελα να τη βάλω μόνη μου στον εαυτό μου. Είναι σημαντικό που έβλεπα τα παιδιά μου να είναι ψυχικά ώριμα, να αντιλαμβάνονται τη ζωή και τον εαυτό τους και να με αγαπάνε. Ήμασταν πάντα συνοδοιπόροι και οικογένεια ενωμένη. Με θέλανε χαρούμενη και αυτό θέλω να είμαι. Θέλω τα παιδιά μου χαρούμενα, και αυτό θέλουν να είναι. Βρίσκουμε ευκαιρίες γιορτής για το παραμικρό και χαιρόμαστε – αυτό δεν είναι ευτυχία; Και έτσι παίρνω ανατροφοδότηση.
Tι είδους δυσκολίες έχεις αντιμετωπίσει κατά καιρούς;
Σαν μητέρα ένιωσα πως δεν δίνω καλή αγωγή στα παιδιά μου πολλές φορές, ρώτησα ψυχολόγους και ειδικούς, είχαμε ζητήματα με τα μαθήματα, με φίλους, με εμμονές με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με όλα αυτά που αντιμετωπίζουν οι μητέρες με τα παιδιά τους. Συνεργάστηκα με τους δασκάλους των παιδιών μου, δεν ήταν πάντα θετικά τα λόγια τους, έκλαψα και ζήτησα βοήθεια. Αισθάνθηκα αδιέξοδα σε προβλήματα υγείας. Θυμάμαι όταν έπαθε ο γιός μου κρίση άσθματος ένα βράδυ, πήρα και τα δυο παιδιά στο νοσοκομείο, κανένας δικός μου δεν σήκωνε το τηλέφωνο και ήμουνα μέσα στο δωμάτιο μ’ ένα παιδί με μάσκα οξυγόνου και με ένα μικρότερο αγκαλιά να κοιμάται. Ήταν μια αίσθηση κενού. Δεν ένιωθα.
Σαν διαζευγμένη μητέρα ένιωσα τον κοινωνικό εγκλεισμό, την προσβολή , την εκδίωξη από παρέες και ομάδες και την δυσκολία να γίνουν αποδεκτές οι δουλειές μου και τα παιδιά μου. Τα οικονομικά ζητήματα είναι θέμα όλων γύρω μας οπότε δεν το θέτω. Έχω δυνατά χέρια, σηκώνω τα μανίκια, και δεν με φοβίζει η οικονομική δυσκολία.
Οι άνθρωποι βάζουμε δυσκολίες στους ανθρώπους και όχι η ζωή ή ο Θεός. Δυστυχώς όταν ο συνάνθρωπος περνάει δύσκολα μάθαμε να χαιρόμαστε με το πάθημά του και να μην του δίνουμε καμιά δυνατότητα να το ξεπεράσει, καθώς θεωρούμε αυτόματα τον εαυτό μας τότε ανώτερο. Κομπλεξισμός είναι ,αλλά θέτει δυσκολίες στην εξέλιξη των ανθρώπων και της κοινωνίας. Τους ευγνωμονώ, όμως, γιατί αυτοί οι άνθρωποι κακίας με ώθησαν να πετύχω τα όνειρά μου και να μπορώ να θέτω νέα. Δεν ξέρω αν είχα πετύχει τόσο πολλά, αν η ζωή μου ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.
Το γεμάτο ημερησίως πρόγραμμά σου δημιουργεί προβλήματα στη σχέση σου με τα παιδιά σου;
Έχουμε πολύ και ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά. Ξυπνάμε το πρωί, είμαι δίπλα τους στο πρωινό και στην προετοιμασία, τους πηγαίνω στο σχολείο ( ο γιός μου πηγαίνει πια μόνος του)τα μεσημέρια τρώμε πάντα μαζί και το βράδυ τους διαβάζω ένα κεφάλαιο από κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο και τους βάζω για ύπνο. Τις υπόλοιπες ώρες έχουμε όλοι έντονους ρυθμούς ζωής. Τους δίνω τη γραμμή πλεύσης, και τους αφήνω υπεύθυνους για τον εαυτό τους. Δεν είναι πάντα τόσο εύκολα, αλλά με τα χρόνια βρήκαμε ισορροπία. Το δύσκολο είναι για μένα που δεν κοιμάμαι και δεν ξεκουράζομαι αρκετά, γιατί τις ώρες εκείνες που όλοι κοιμούνται τις διαθέτω για δουλειές του σπιτιού και για τις προσωπικές μου υποχρεώσεις. Ξέρουν τα παιδιά πως είμαι δίπλα τους ανά πάσα στιγμή είτε παρούσα είτε απούσα – η ασφάλεια αυτή είναι η βάση μιας ισόρροπης προσωπικότητας του παιδιού και του αυριανού ενήλικα.
<< Ξέρουν τα παιδιά πως είμαι δίπλα τους ανά πάσα στιγμή είτε παρούσα είτε απούσα – η ασφάλεια αυτή είναι η βάση μιας ισόρροπης προσωπικότητας του παιδιού και του αυριανού ενήλικα.>>
Μία εργαζόμενη μητέρα νιώθει συχνά τύψεις που δεν διαθέτει αρκετό χρόνο για τα παιδιά της. Έχεις αισθανθεί κάποια στιγμή της κοινής πορείας σου με τα παιδιά σου κάτι ανάλογο;
Τύψεις δεν αισθάνθηκα ποτέ. Νιώθω πως διαθέτω χρόνο με τα παιδιά μου, τους ακούω και με ακούνε, μου μιλάνε και γελάμε, παίζουμε πολύ. Κάνουμε πράγματα μαζί : πάρτυ, cinema, εκδρομές. Τύψεις νιώθω όταν είμαι πιο νευρική ή απότομη απέναντί τους λόγω κούρασης ή από προσωπικά μου προβλήματα. Εκεί βάζω με το νου “ τι θέλω και μπλέκομαι με τ’ άλλα”, αλλά το ξεπερνάω εύκολα.
Δεν με αφήνει η ποιότητά τους και η αποτελεσματικότητά τους να νιώθω πως έχουμε δυσκολία χρόνου για τη μεταξύ μας σχέση.
Υπάρχουν στιγμές που να τις αφιερώνεις αποκλειστικά στον εαυτό σου;
Όχι. Τον εαυτό μου τον έχω σε δεύτερη μοίρα. Μεγαλύτερη δυσκολία έχω με την ξεκούρασή μου και την ανάγκη να διαβάσω ένα βιβλίο χωρίς να με διακόψει κανείς. Τα άλλα τα κάνω όλα – σε απίστευτα γοργούς ρυθμούς και χωρίς απόλαυση, αλλά τα καταφέρνω.
Ήρθε λοιπόν ο covid – 19 να μου δώσει το χρόνο που χρειαζόμουνα, να μου δώσει τους δυο σχεδόν μήνες με τα παιδιά μου, να μου δώσει τα αποτελέσματα των αγώνων μου. Για εμάς “ Μητέρα – παιδιά” ήταν μια εκπληκτική περίοδος, που την είχαμε οραματιστεί εδώ και χρόνια. Αντέχουμε στα δύσκολα. Η ζωή φέρνει πάντα ό,τι χρειαζόμαστε κατά το συμφέρον μας και όχι όσα ποθούμε κατά τις επιθυμίες μας.
Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για το μέλλον;
Θέλω να έχουμε την υγεία μας. Να λέω πιο εύκολα ΟΧΙ σε ό,τι θεωρώ πως θα με βγάλει εκτός προγράμματος. Να επιλέγω τους ανθρώπους γύρω μας με διάκριση και να ακολουθούμε τα όνειρά μας.
Δεν θα θυσιαστώ για τα παιδιά μου, η θυματοποίηση είναι μάστιγα και υποκρισία, θα είμαι παράδειγμα για αυτά , θα τους αγαπώ εμπράκτως και θα είμαι δίπλα τους στη ζωή, στα απλά και σύνθετα, στα εύκολα και δύσκολα, στις χαρές και στις λύπες. Αυτό θέλω να είναι το μέλλον μας.
Θα νιώσω περήφανη όταν τα παιδιά μου θα είναι υπεύθυνοι ενήλικες, χαρούμενοι και δημιουργικοί. Όταν θα αγαπούν τον εαυτό τους και θα σέβονται τους άλλους.
<< Αντέχουμε στα δύσκολα. Η ζωή φέρνει πάντα ό,τι χρειαζόμαστε κατά το συμφέρον μας και όχι όσα ποθούμε κατά τις επιθυμίες μας.>>
Η Βάια Λαμπροπούλου είναι μία γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της τα δύο παιδιά της. Είναι νηπιαγωγός διορισμένη στο νηπιαγωγείο του Δρεπάνου και ταυτόχρονα ασχολείται με τις αφηγήσεις παραμυθιών από το 2006. Επίσης, συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις ερασιτεχνικών ομάδων της πόλης. Αυτήν την περίοδο φοιτά στο τμήμα Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του Δημοσίου Ι.Ε.Κ. Κοζάνης, ενώ παράλληλα κάνει μεταπτυχιακό στη Ψηφιακή Δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ακόμη, το ενδιαφέρον της έχει στραφεί και στην δημιουργική γραφή κερδίζοντας μάλιστα έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το μυθιστόρημά της ΄΄Οι δίδυμοι΄΄ , το τρίτο βραβείο στον 10ο Παγκόσμιο διαγωνισμό ΕΠΟΚ για το παραμύθι της ΄΄Νυχτοπυγολαμπίδες΄΄ και στον ίδιο διαγωνισμό το δεύτερο βραβείο για τον μουσικό στίχο με τίτλο “Τζάμπα μάγκες”. Τέλος, ετοιμάζονται να εκδοθούν δύο βιβλία συλλογικά, όπου συμμετείχε, από τις εκδόσεις ΄΄Αλάτι΄΄. Συνεπώς, η σύγχρονη γυναίκα μπορεί να γίνει μία μητέρα σωστή και πρότυπο για τα παιδιά της χωρίς, ωστόσο, να εγκαταλείπει τα όνειρά της. Εξάλλου μία οικογένεια είναι ευτυχισμένη και υγιής όταν όλα τα μέλη, που την αποτελούν, είναι ευχαριστημένα και υπάρχει αρμονία μεταξύ τους παρά τις δυσκολίες που μπορεί να συμβαίνουν.
Βάια, σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι κάθε επιτυχία στα επόμενα βήματά σου!
