Μια βραδιά που όλοι θα θυμόμαστε

2 Min Read

Προχθές το βράδυ στην Αίθουσα Τέχνης συνέβη κάτι μαγικό. Μετά από πολύ καιρό βρεθήκαμε όλοι μαζί: μεγάλοι και μικροί, γεννημένοι εδώ και φερμένοι από αλλού, αισιόδοξοι και πεσιμιστές, με βαριές αποσκευές ή ελαφρύ σακίδιο, δρομείς ταχύτητας και δρομείς αντοχής.

Για λίγο λιγότερο από δύο ώρες η «κόλλα» που μας ένωσε ήταν οι κοινές αναφορές και η αγάπη γι’ αυτό τον τόπο. Άκουγες σε όλη την αίθουσα τα επιφωνήματα χαράς, νοσταλγίας, ενθουσιασμού, αλλά και απογοήτευσης, καθώς περνούσαν με κινηματογραφικό τρόπο οι εικόνες της πόλης έτσι όπως μεγαλώνει. Και μαζί της κι εμείς που ξεκινήσαμε να παίζουμε στην αυλή του 3ου και 4ου Δημοτικού και σήμερα βλέπουμε τα παιδιά, τα ανίψια ή τα εγγόνια μας να κάνουν τις δικές τους διαδρομές.

Βλέποντας όλους εσάς σκέφτηκα πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να έχει κάποιος ρίζες. Όχι από αυτές που σε κρατούν δέσμιο, αλλά από αυτές που σου δίνουν σταθερότητα για ν’ ανοίξεις τα φτερά σου.

Οι δικές μας ρίζες είναι φαντασιακές και δεν έχουν να κάνουν καθόλου με διαχωρισμούς, γεωγραφικούς περιορισμούς και άλλες τεχνητές αντιθέσεις, παρά μόνο εστιάζουν σε όλα αυτά που ζούμε μαζί.

Γι’ αυτό και η υποχρέωσή μας να πάμε τον τόπο μας μπροστά και να μην τον αφήσουμε να μικρύνει άλλο, είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Ιωάννα

Μοιραστείτε την είδηση