Τι ακριβώς συνέβη στις βραχονησίδες γύρω από του Φούρνους Ικάριας, όπου τρεις νέοι αποφάσισαν να υψώσουν ελληνικές σημαίες, και τι συνέπειες μπορεί να έχει;
Όπως εξήγησε ο ένας από τους τρεις νέους, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Real, η απόφαση να προχωρήσουν σε αυτή την ενέργεια, τους «ήρθε ξαφνικά, εκεί που έπιναν τον καφέ τους». Με πρόθεση να τιμήσουν την μνήμη του αδικοχαμένου πιλότου Γιώργου Βαλταδώρου. Ανακοίνωσαν μάλιστα την απόφαση τους και σε όσους άλλους βρίσκονταν στο χώρο. Και έτσι όταν επιβιβάσθηκαν στο πλωτό που τους μετέφερε στις βραχονησίδες, είχε ήδη συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος για το «καλό κατευόδιο» στο λιμάνι. «Μπράβο στα παιδιά», είπαν προφανώς οι παριστάμενοι, που έχουν ασφαλώς ανάγκη από ενέσεις πατριωτισμού, σε μια περίοδο που οι Τούρκοι πιλότοι παίζουν με τα νευρά των κάτοικων των ακριτικών νησιών μας.
Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, σαν σχολική εκδρομή για προσκύνημα σε ηρωικές τοποθεσίες. Την ευθύνη για την διαφύλαξη των συνόρων και της ελληνικότητας των εκατοντάδων βραχονησίδων που γειτνιάζουν με την Τουρκία, δεν την έχει κανένας ιδιώτης. Την έχει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Οι ιδιώτες, θα πρέπει να προσέχουν ώστε τα πατριωτικά τους αισθήματα να μη γίνονται αφορμές για εμπλοκές που μπορούν να οδηγήσουν σε «νέα Ίμια».
Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας; Αν πιστέψουμε τον Τούρκο πρωθυπουργό Γιλντιρίμ, ειδικές δυνάμεις τους κατέβασαν τη σημαία από τη βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς. Και απέναντι σε αυτή την κατηγορηματική δήλωση, δεν έχουμε μια ξεκάθαρη ελληνική απάντηση ότι η σημαία παραμένει στη θέση της.
Εύχομαι, εκείνος που λέει ψέματα να είναι ο Γιλντιρίμ. Άλλως, έχει ήδη συμβεί το χειρότερο. Έχουμε δηλαδή επανάληψη του σκηνικού των Ιμίων, με την κυβέρνηση να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, για να μην οξυνθεί ακόμη περισσότερο αυτό που ο νεοφώτιστος υπουργός Φώτης Κουβέλης, χαρακτήρισε ως κατάσταση «ακήρυκτου πολέμου». Προφανώς, και αυτός, θα έκανε τη δήλωση αυτή πίνοντας τον καφέ του, χωρίς να κάνει τον κόπο να ρωτήσει το διπλωματικό στελεχικό του υπουργείου Εξωτερικών, αν είναι σώφρον να αποδεχόμαστε κάτι τέτοιο.
Η πολιτική, γενικώς, απαιτεί υπευθυνότητα. Πόσο μάλλον η εξωτερική πολιτική και η άμυνα μιας χώρας. Δεν επιτρέπονται ούτε θυμικοί αυτοσχεδιασμοί, ούτε μαγκιές, ούτε λόγια που δεν έχουν περάσει από κόσκινο.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ