Ο καμπόσος υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, έχει την ευθύνη διαφύλαξης των συνόρων, προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας της χωράς, αλλά και της ζωής και της ακεραιότητας του προσωπικού των ένοπλων δυνάμεων. Αυτές είναι οι βασικές πολιτικές του ευθύνες. Τις όποιες μοιράζεται, πλήρως και εξ αδιαιρέτου με τον πρωθυπουργό που τον επέλεξε. Και εν μέρει, και κατά περίπτωση, με τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.
Το αν ανταποκρίνεται σε αυτά τα καθήκοντα του, κρίνεται από όσα διαδραματίζονται στην πράξη. Όταν ο …στρατηλάτης Πάνος Καμμένος πάει να καταθέσει στεφάνι στα Ίμια και τελικώς αναγκάζεται να βάλει την ουρά στα σκέλια και να αποχωρήσει, εκδιωκόμενος από τους Τούρκους. Αποδεχόμενος εμπράκτως ότι η Ελλάς δεν ασκεί, επί των συγκεκριμένων βραχονησίδων, κυριαρχικά δικαιώματα. Εξαφανισμένος, τόσο ώστε να ισχύει για την περίπτωση του το σχετλιαστικό «μην τον είδατε τον Παναγή», ουχί από τα Μέγαρα, αλά από το Πεντάγωνο, είναι και όταν η Τουρκία εκδίδει NAVTEX με την όποια εμφανίζει ως …τουρκικό έδαφος ακόμη και το Καστελόριζο.
Τώρα έχουμε την σύλληψη των δυο στρατιωτικών. Το έγκλημα των οποίων ήταν ότι ακολουθούσαν τα ίχνη των Τούρκων δουλεμπόρων και κατά λάθος πάτησαν, για μερικά μέτρα, στο τουρκικό έδαφος. Το μένος του καθεστώτος Έρντογαν, εναντίον τους, οφείλεται ακριβώς σε αυτό. Στο ότι στέκονταν εμπόδιο στη «δουλειά» των Τούρκων διακινητών. Είναι κάτι που το ομολογεί η φιλική προς τον Έρντογαν «Σαμπάχ» και το αναδημοσιεύουν γερμανικές και άλλες εφημερίδες. Με την λογική της Άγκυρας, η Ελλάδα, όταν εντοπίζει στα σύνορα της λαθρομετανάστες και τους απωθεί πίσω, προς την χώρα προελεύσεως, (αυτό δηλαδή που έκαναν οι δυο συλληφθέντες) …«παραβιάζει την συμφωνία Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Παρόμοια επεισόδια έχουν υπάρξει πολλά στο παρελθόν. Αλλά πάντοτε λύνονταν με διαπραγματεύσεις των στρατιωτικών διοικητών αμφοτέρων των πλευρών. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά επειδή θίγονται τα συμφέροντα των διακινητών, που λειτουργούν υπό τις ευλογίες του καθεστώτος Έρντογαν, προς πολίτικα στηρίγματα του οποίου αντιπαρέχουν το θεσμοθετημένο «μπαχτσίς».
Αλλά ο Παναγής του Πενταγώνου, αν και βρίσκεται στις Βρυξέλλες, σε συνοδό του ΝΑΤΟ, δεν κάνει τον κόπο να ζητήσει επιτόπου, από τον παριστάμενο Τούρκο ομόλογο του, ούτε να δεσμευθεί ενώπιων του ΝΑΤΟ για μια φιλική διευθέτηση του θέματος, όπως αρμόζει σε σύμμαχες χώρες, ούτε καν να του ζητήσει εξηγήσεις.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
