Με έγγραφό της προς το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης – αντίγραφο του οποίου δημοσιεύθηκε στον τοπικό Τύπο της 25 Αυγούστου 2017 – η Διοίκηση της Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης ζητεί από την Δημοτική Αρχή να αποφασίσει την μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’ σε οδό 19ης Μαΐου, για την «…ηθική δικαίωση όλων εκείνων των εκατοντάδων χιλιάδων αδικοχαμένων προγόνων μας στον αλησμόνητο Πόντο…», προσθέτοντας ότι επί της οδού Φιλίππου Β’ «… υπάρχει και λειτουργεί από τριετίας και πλέον η «Στέγη Ποντιακού Πολιτισμού της Ευξείνου Λέσχης…».
Ουδεμία αντίρρηση να τιμηθεί και μάλιστα με κάθε επισημότητα, η – διά της ορισθείσης ημερομηνίας (19 Μαΐου) μνήμης – γενοκτονία των εκατοντάδων χιλιάδων του Ποντιακού Ελληνισμού και με την ονοματοδοσία μίας οδού της Κοζάνης. Όμως, προ πάσης αποφάσεως και ενεργείας, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψει και τα ακόλουθα:
Κάθε δρόμος έχει τη δική του ιστορία, η οποία γράφεται στον συγκεκριμένο τόπο με το πέρασμα των χρόνων. Ειδικά, η οδός Φιλίππου Β’ είναι μεταξύ των πρώτων οδών, που δόθηκαν στην πόλη της Κοζάνης, πριν από πολλές δεκαετίες και γράφει μία πολύχρονη ιστορία, στον συγκεκριμένο χώρο. Την ιστορία αυτή δεν έχει δικαίωμα να την διακόψει ή να την σταματήσει κανείς.
Η οδός Φιλίππου Β’ δόθηκε για να τιμηθεί ο Βασιλεύς της Μακεδονίας – πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου – ο οποίος εδραίωσε την Μακεδονία και συνένωσε τους Έλληνες, με σκοπό την πανελλήνια ειρήνη και την κατάλυση της περσικής ηγεμονίας. Ήταν μία ελάχιστη τιμή προς τον επιφανή Μακεδόνα Βασιλέα, Φίλιππο Β’, στον οποίο οφείλεται η διασφάλιση και διατήρηση του γεωπολιτικού χώρου της Μακεδονίας.
Η οφειλομένη τιμή αποδόθηκε και στον υιό του Φιλίππου Β’, τον σπουδαίο Στρατηλάτη Αλέξανδρο, τον επονομασθέντα Μέγα, για τα μεγάλα επιτεύγματά του και την διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού ακόμη και στις Ινδίες, με την ονοματοδοσία της ομωνύμου οδού.
Η διαδοχική θητεία Φιλίππου Β’ – Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί μία αδιάσπαστη ιστορική ενότητα, η οποία είναι αδύνατο να διαχωρισθεί, κρίνεται δε μία από τις πιο ένδοξες περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
Καθοδηγούμενη σωστά η Δημοτική Αρχή παρελθόντων ετών από την αδιάσπαστη αυτή ιστορική ενότητα, απεφάσισε ορθώς να υλοποιήσει και χωροταξικά την αδιάσπαστη ιστορική ενότητα με την αδιαχώριστη ονοματοδοσία των Φιλίππου Β’ – Μεγάλου Αλεξάνδρου σε μία από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες, που οδηγεί από την είσοδο της πόλεως στο κέντρο της Κοζάνης. Η αλληλοδιάδοχη πορεία στις οδούς Φιλίππου Β’ – Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί πλέον, εδώ και πολλές δεκαετίες, κανόνα απαράβατο, τον οποίο σεβάσθηκε η εκάστοτε Δημοτική Αρχή των προγόνων μας, τιμώντας τα δύο εκλεκτά τέκνα της Μακεδονικής γης!… Φίλιππος Β’ και Μέγας Αλέξανδρος είναι η αναπόσπαστη ιστορική ενότητα, η οποία υπάρχει δεκαετίες τώρα στην Κοζάνη – τμήμα της Μακεδονικής γης – για να θυμίζει την ένδοξη περίοδο της Μακεδονικής κυριαρχίας στην μακραίωνη ιστορία της Ελλάδος!…
Με αυτά τα δεδομένα, η προτεινόμενη μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’ σημαίνει αυτομάτως διαχωρισμό και διάσπαση της ιστορικής και χωροταξικής ενότητας. Η συνεχόμενη οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου μένει… «μετέωρη»!… Επίσης, σημαίνει ουσιαστικώς – καθόσον η ονοματοδοσία έγινε προς τιμήν του Φιλίππου Β’ – εξοστρακισμό (=εξορία, κατά την ερμηνεία της αρχαίας) του τιμωμένου προσώπου από τον αρχικό, σταθερό και αμετάθετο τόπο του!…
Επιπροσθέτως, η προτεινόμενη μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’ υποδηλοί υποβάθμιση και απαξίωση του τιμωμένου Βασιλέα της Μακεδονίας, επιχειρείται δε να πραγματοποιηθεί σε μία χρονική περίοδο, κατά την οποίαν οι γείτονές μας, οι Σκοπιανοί, που σφετερίζονται το όνομα της Μακεδονίας, είναι έτοιμοι να αδράξουν την… «ευκαιρία» και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια – κατά την πάγια τακτική τους – να προπαγανδίζουν και να διατυμπανίζουν τα όσα ανακριβή, ανυπόστατα και ανιστόρητα πλασάρουν.
Εξ άλλου, η προτεινόμενη μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’, με το αιτιολογικό ότι επί της οδού αυτής υπάρχει η «Στέγη Ποντιακού Πολιτισμού της Ευξείνου Λέσχης», δεν μπορεί να αποτελέσει σοβαρό λόγο για την προτεινόμενη μετονομασία, καθόσον η ανθρώπινη υπόσταση του Φιλίππου Β’ δεν μπορεί να είναι ήσσονος σπουδαιότητας, σημασίας ή αξίας από ένα καλαίσθητο κτίριο, οποιονδήποτε προορισμό και αν έχει.
Πάντως, πρόσφορη «λύση» υπάρχει, με τις παράπλευρες – κάθετες οδούς του κτιρίου. Μάλιστα, η οδός Κατίνας Παξινού, που είναι το σύνορο της ανατολικομεσημβρινής πλευράς του κτιρίου, αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη για μετονομασία οδό – μεγάλου μήκους – αρχομένη από την διασταύρωσή της με την οδό Φιλίππου Β’ και τερματιζομένη εις την διασταύρωσή της με την οδό Πτωχοκομείου (έναντι του Σταθμού Υπεραστικών Λεωφορείων Κοζάνης). Έτσι, το κτίριο θα προσδιορίζεται από την γωνία των οδών Φιλίππου Β’ και (μελλοντικής) 19ης Μαΐου.
Ακόμη, η αποδιδομένη τιμή είτε σε πρόσωπο, είτε σε γεγονός, έχει την ίδια «βαρύτητα» και γίνεται χωριστά, χωρίς η μία να υποκαθιστά ή υποβαθμίζει την άλλη.
Εν τέλει, η μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’ προσκρούει στους παραπάνω – ενδεχομένως και σε άλλους – ιστορικούς, εθνικούς, πολιτιστικούς, παραδοσιακούς, συναισθηματικούς, ηθικούς, χωροταξικούς λόγους, για τους οποίους το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης πρέπει να απορρίψει την προτεινόμενη μετονομασία της οδού Φιλίππου Β’, τασσόμενο υπέρ της προσφόρου, ως ανωτέρω, «λύσης» ή οποιασδήποτε άλλης, που αποτρέπει την μοιραία σύγκρουση, με προστριβές, διενέξεις, έριδες μεταξύ των πλέον δυναμικών, κραταιών και δραστηρίων στοιχείων (Μακεδόνων – Ποντίων) του Ελληνισμού.
Άλλωστε η Κοζανίτικη γη – και κατ’ επέκταση η Μακεδονική – είναι μία αγκαλιά απέραντη, φιλόξενη, φιλόστοργη και ανοιχτή σε όλα τα παιδιά της. Στην αγκαλιά της χωράνε όλοι!… Αυτό, το έχουν βιώσει οι Πόντιοι από τις πρώτες ημέρες του ξεριζωμού τους, όταν βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στους «κόλπους» της Μακεδονικής γης!… Της δεύτερης Πατρίδας τους!… Στην οποία εγκατεστάθησαν, μόχθησαν, πάλαιψαν, εργάσθηκαν σκληρά, προόδευσαν. Σε αγαστή συνεργασία με τους αυτόχθονες, κρατώντας πάντοτε τις λεπτές ισορροπίες!…
Οι ισορροπίες αυτές «σφυριλατήθηκαν» με τον καιρό και δεν πρόκειται να διαταραχθούν τώρα. Αντιθέτως, θα διατηρηθούν και στο παρόν και στο μέλλον, γιατί στηρίζονται στη λογική, στη σωφροσύνη, στην κατανόηση, στην καλή πίστη, στην ευρύτητα πνεύματος, στην καλή θέληση και – πάνω απ’ όλα – στην ομόνοια!…
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
