Εδώ κι ένα χρόνο παλεύουμε ως περιοχή με τον κορωνοϊό. Από την αρχή της πανδημίας μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές η περιοχή μας είναι η περισσότερο χτυπημένη.
Μέσα σε αυτό το διάστημα ήρθαν και ξαναήρθαν υπουργοί, έγιναν συναντήσεις, αλλά συμπέρασμα δεν βγήκε. Ίσως, γιατί αυτός δεν ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης.
Ναι μεν η παρουσία ενός υπουργού μπορεί να κατευνάσει το κοινό αίσθημα προσωρινά και να δώσει την αίσθηση του ενδιαφέροντος, επί της ουσίας, όμως, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Νόημα έχει να γίνει μια μελέτη -λυμάτων ή οποιαδήποτε άλλη-, να αξιοποιηθούν σωστά τα στατιστικά στοιχεία και όποια άλλα δεδομένα μπορούν να φανούν χρήσιμα, ώστε επιτέλους να καταλάβουμε τι φταίει.
Όσο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και διερωτόμαστε, έχοντες και μη έχοντες την ευθύνη, τις πταίει για όλο αυτό, μοιάζουμε με σκηνή βγαλμένη από ταινία, όπου όλοι αλλόφρονες τρέχουν δεξιά και αριστερά να γλυτώσουν από τη φωτιά και κανείς δεν παίρνει έναν πυροσβεστήρα για να τη σβήσει.
