Ζήσαμε πρόσφατα το παραλήρημα ενός μιας τηλεοπτικής περσόνας, αρσενικού γένους, ο οποίος καλούσε νέους άνεργους να πάνε να δουλέψουν αμισθί, προκειμένου να διευρύνουν τον κοινωνικό τους κύκλο και να αποκτήσουν γνωριμίες και ίσως τελικά να καταφέρουν έτσι να βρουν μια κανονική δουλειά, όπως χαρακτηριστικά είπε.
Η ελληνική κοινωνία έπεσε να τον φάει για την άποψή του αυτή μιας και είναι αδιανόητο να δουλεύει κάποιος αμισθί στην Ελλάδα της ανάπτυξης και του «πολιτισμού». Είναι η γνωστή νοοτροπία «δεν το σπούδασα εγώ το παιδί για να το εκμεταλλεύονται».
Θα με βρεις πολύ σύμφωνο ότι η τοποθέτηση του τύπου ήταν άτοπη και κουτή, αλλά ήταν τέτοια λόγω του ότι αναφέρθηκε στην περίπτωση γνωριμίας. Γιατί όμως μας πείραξε τελικά; Αυτό δεν θέλουμε όλοι; Έναν γνωστό να μας «βολέψει σε μια θεσούλα». Είναι κουλτούρα αυτό και αν σε ενοχλεί να μην την έχτιζες.
Πάμε όμως στο θέμα μας. Θα σε στεναχωρήσω, ετοιμάσου.
Σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο και κυρίως εκείνο τον κόσμο με τις βιώσιμες οικονομίες, υπάρχει μια λέξη που λέγεται πρακτική ή stage. Και ο εργαζόμενος αποφασίζει να το κάνει μόνος του. Και ναι. Ζητάει (ενίοτε παρακαλεί) για μια αμισθί θέση εργασίας. Έχω κάνει δύο τέτοιες περιόδους στη ζωή μου σε μεγάλα εστιατόρια και όταν έφυγα από ‘κει ένοιωθα πιο δυνατός και γεμάτος από ποτέ. Ζήτησα, παρακάλεσα, να δουλέψω στις κουζίνες τους σαν μαθητευόμενος για να κάνω ένα βήμα πάνω στις γνώσεις και τις ικανότητες μου. Και το πιο τρελό; Πλήρωσα και όλα μου τα έξοδα για να πάω εκεί και να δουλέψω αμισθί. Επένδυση στο μέλλον και στον εαυτό σου λέγεται αυτό. Γίνεσαι καλύτερος, αναβαθμίζεις την δουλειά σου και πας ένα βήμα παραπέρα. Και όχι δεν το έκανα όταν τελείωσα τη σχολή για να πάρω πτυχίο. Τη μία την έκανα στα 24, όντας ήδη επαγγελματίας και την άλλη στα 26 έχοντας ήδη θέση «ισχυρή» σε κουζίνα.
Και τώρα που γράφω αυτό το άρθρο στα 36 μου, όντας πατέρας και σύντροφος, με υποχρεώσεις, περιμένω απαντήσεις από 10 εστιατόρια ανά την Ευρώπη και τις Σκανδιναβικές χώρες για να το κάνω πάλι. Γιατί ένοιωσα να έχω φτάσει τις γνώσεις μου στο όριό τους. Γιατί ένα παιδί είναι καλός λόγος να σου δείξει ότι η εξέλιξη είναι ανθρώπινο γνώρισμα και δεν σταματάει ποτέ.
Είναι ώρα να δούμε λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας. Είναι ώρα να προσχωρήσουμε και να εξελιχθούμε.
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι υποχρεωτικό και είναι προσωπική επιλογή. Να διευκρινίσω ότι στην Ελλάδα είναι παράνομη η αμισθί εργασία, ακόμα και αν είναι επιλογή του επαγγελματία, αλλά είναι νόμιμη η με ψίχουλα έμμισθη εκμετάλλευση. Και τέλος να διευκρινίσω ότι δεν υποστηρίζω την εκμετάλλευση. Υποστηρίζω όμως την προσωπική ελευθερία του καθενός να θέλει να γίνει καλύτερος στη δουλειά του.
Αν λείψω σε κάποιον για λίγο καιρό, που μάλλον θα λείψω φέτος το χειμώνα, να σκέφτεται ότι όταν γυρίσω θα γυρίσω με περισσότερα εφόδια για να προσφέρω καλύτερες υπηρεσίες στους φιλοξενούμενους μου.
*Ο Γιάννης Γιαννίτσας είναι σεφ
