Ο Αλέξανδρος Χάτσιος από την Κοζάνη, είναι ένας 27 χρονος νέος με σύνδρομο Down που παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό της πόλης τις Εικαστικές του δημιουργίες.
Πρόκειται για 90 έργα σε χαρτί κι αποτυπωμένα με στυλό, μολύβι και ξυλομπογιές. Σε ειδική οθόνη στην Takis Chatsios Gallery όπου φιλοξενεί την δουλειά του, προβάλλονται ταυτόχρονα και 50 καλλιτεχνικές φωτογραφίες του.
Ορισμένα από τα έργα του Αλέξανδρου έχουν υποστεί ψηφιακή επεξεργασία πριν λάβουν την τελική μορφή του σύγχρονου εικαστικού έργου, δουλειά που ανέλαβε ο πατέρας του Τάκης Χάτσιος, ενω ο ίδιος ο Αλέξανδρος ως δεινός χειριστής των νέων ψηφιακών συσκευών και εφαρμογών τους, ανέλαβε την επεξεργασία των φωτογραφιών του.
Όσοι παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια την πορεία του νεαρού καλλιτέχνη γνωρίζουμε ότι πρόκειται για έναν πολυταλαντούχο νέο που εκφράζει με πληθωρικό τρόπο την χαρά σε κάθε στιγμής της ζωής του, όπως την βιώνει μέσα από το θέατρο, τον χορό, την μουσική, την ζωγραφική κι όπως την απολαμβάνει ο ίδιος μέσα από τις φιλίες του αλλά κι από την δύναμη του έρωτα. Συναντήσαμε τον Αλέξανδρο στον Εκθεσιακό χώρο όπου φιλοξενείται η δουλειά του με τον ίδιο να μας ξεναγεί στην έκθεση μιλώντας ταυτόχρονα για την δουλειά του. Οι απαντήσεις του άλλοτε είναι σύντομες κι άλλοτε εντελώς μονολεκτικές. Κάποιες φορές ο λόγος είναι πληθωρικός ειδικά όταν αναφέρεται στις εμπειρίες του γύρω από το θέατρο το χορό και την μουσική. Σε κάθε περίπτωση όμως στο πρόσωπό του είναι ζωγραφισμένο πάντα ένα ντροπαλό και συνάμα ευγενικό χαμόγελο. Η αποδοχή της διαφορετικότητας κι η υπεράσπιση της για τον Αλέξανδρο είναι το οξυγόνο της καθημερινής του ζωής κι ως εκ τούτου ορισμένα σημεία της συζήτησης μαζί του θα αποδοθούν αυτούσια.
-Από πότε ζωγραφίζεις; Ζωγραφίζω από μικρός
-Πότε νοιώθεις την ανάγκη να ζωγραφίζεις ; μια στιγμή βάφω και μετά μου αρέσει να τα συνδέω όλα μαζί
-Ζωγραφίζεις κάθε μέρα; όχι κάθε μέρα, το κάνω συνέχεια.
Η ζωγραφική για τον Αλέξανδρο φαίνεται ότι μοιάζει με ένα κουβάρι κλωστή, που το απλώνει με επιμονή αλλά και δεξιοτεχνία, ανεξαρτήτως συνθηκών, στα ηλιόλουστα αλλά και τα σκιερά μέρη της καθημερινότητας του. Αδιαφορεί για τις συνθήκες του περιβάλλοντος και εάν νοιώθει την ανάγκη, με το μολύβι του θα ζωγραφίσει ακόμη κι σε ένα κομμάτι χαρτί η μια χαρτοπετσέτα που θα βρεθεί μπροστά του.
Μας μίλησε για τον κύριο Ζήση, τον ζωγράφο που συνάντησε κάποιες φορές στο παρελθόν στο πλαίσιο εκπαίδευσης του για ανεξάρτητη διαβίωση λέγοντας ότι «πήρα πολλές ιδέες από τον συγκριμένο ζωγράφο».
Η μορφή της γυναίκας περιλαμβάνεται στα «θέματα σύμβολα» του νεαρού καλλιτέχνη, με το πιο συγκλονιστικό έργο αυτό της απεικόνισης της στο «σταυρό του μαρτυρίου». Στις φιγούρες των γυναικείων προσώπων είναι εμφανής η εικαστική επιρροή μεγάλων ζωγράφων όπως του Γκούσταφ Κλιμτ και του Πάμπλο Πικάσο.
Ο Τάκης Χάτσιος, πατέρας του Αλέξανδρου, μας αποκάλυψε ότι του αρέσει πολύ να βλέπει έργα των παραπάνω ζωγράφων προσπαθώντας να υιοθετήσει τις τεχνικές και εικαστικές φόρμες τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τους δικούς τους ήλιους που φωτίζουν τους δρόμους η τα σκοτάδια τους κι ο Αλέξανδρος μας δείχνει τον δικό του ήλιο, την μητέρα του Νίνα, αποτυπωμένη σε ένα ξεχωριστό έργο της έκθεσης, λέγοντας «εδώ είμαι εγώ με την μαμά μου».
Ως μέλος της Καλλιτεχνικής ομάδας “Εν δυνάμει” έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα (Φεστιβάλ Αθηνών, Δημήτρια, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Ελευσίνα Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης κ.α.) και στο εξωτερικό (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Κύπρος), στο εργαστήριο “Masks on the stage and in life” (Βάρνα – πολιτιστική πρωτεύουσα νεολαίας 2017), σε σεμινάρια χορού-κίνησης (R.I.C.E. στην Ύδρα) αλλά και στην χριστουγεννιάτικη παράσταση του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Το σημείο που φαίνεται ότι αποτέλεσε σταθμό στις θεατρικές του αναζητήσεις ήταν η ένταξή του στην ομάδα «Εν δυνάμει» και φυσικά η συμμετοχή του στις παραστάσεις «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας» και «τα ερωτευμένα άλογα» και οι δύο σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου.
Για «τα ερωτευμένα άλογα» αναφέρει ότι «είναι μια παράσταση όπου δείχνει ότι το θέατρο αγαπάει την διαφορετικότητα, με αναπηρία και χωρίς αναπηρία και εκεί μέσα βιώνει ο έρωτας».
Ερωτεύθηκες; τον ρωτώ.
«Ναι, μέσα στο θέατρο που αγαπάω, βρήκα την αγάπη μου στην Θεσσαλονίκη, εκεί την γνώρισα. Κάναμε μαζί την παράσταση τον άνθρωπο ανεμιστήρα και μετά τα ερωτευμένα άλογα». Ανάμεσα στο απαιτητικό πρόγραμμα υποχρεώσεων του Αλέξανδρου υπάρχει πιά και η σχέση με την αγαπημένη του γιατί όπως λέει ο ίδιος «ο έρωτας βιώνει, την αναπηρία και χωρίς αναπηρία»
Πριν από 1,5 χρόνο συμμετείχε σε μια μουσική σύμπραξη με τον τζαζίστα Μανώλη Κουτσονάνο, όπου ο Αλέξανδρος στο πιάνο και ο Μανώλης στα τύμπανα, παρουσίασαν από κοινού, ελεύθερους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς. Αυτή η καλλιτεχνική συνεργασία παρουσιάστηκε αρχικά στην Κοζάνη (Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης, Στέκι Φιλοπρόοδου, 30 καρέκλες) και στην συνέχεια στην Θεσσαλονίκη (Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης, 11o Πανελλήνιο Συνέδριο Νόσου Alzheimer).
Ο Αλέξανδρος μιλάει με ιδιαίτερο τρόπο για αυτή την εμπειρία. «Αυτό που κάναμε ήταν μια γιορτή, όπως παίζεις σε μια παράσταση και στο τέλος γίνεται μια έκρηξη γιορτής…. όπως είναι η γιορτή το Πάσχα, αλλά εδώ είναι πιο ζωντανή η μουσική. Θέλω να το ξανακάνω αυτό με τον Μανώλη».
Για το εάν υπάρχουν κάποια σχέδια στο μέλλον, ανάφερε ότι θα συμμετάσχει σε μια νέα θεατρική παράσταση όπου το θέμα της είναι «οι υπνοβάτες, ξεκινήσαμε τις πρόβες και η παράσταση θα παρουσιαστεί στην μονή Λαζαριστών».
Tο πληθωρικό πρόγραμμα της καθημερινότητας του Αλέξανδρου, οπου χρειάζεται να πηγαίνει συχνά στην Θεσσαλονίκη για τις πρόβες τις παραστάσεις και την συμμετοχή σε διάφορα πρότζεκτ, σταθερός συνοδός και στυλοβάτης είναι ο πατέρας του που ως γραφίστας τον στηρίζει και στις εικαστικές του αναζητήσεις. Ο Οδυσσέας, ο δίδυμος αδελφός του Αλέξανδρου, είναι κι αυτός με σύνδρομο Down με μεγαλύτερες δυσκολίες στην καθημερινότητα του .
Ο κ. Τάκης Χατσιος, δηλώνει ότι για συμβολικούς λόγους «η Έκθεση ανοίγει τις θύρες της στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο Down» και θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Μαΐου 2024, κι όπως επισημαίνει «ευελπιστούμε να αποτελέσει αντικείμενο καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, αντικείμενο προβληματισμού και κίνητρο δημιουργίας για άτομα με και χωρίς αναπηρία».
ΑΠΕ-ΜΠΕ – Σπύρος Κουταβάς
