Πρόκειται για την ψηλότερη κορυφή του όρους Λύγκου, που είναι γνωστός ως ένα από τα «βουνά της Βάλια Κάλντα», στο Ανατολικό Ζαγόρι
Νωρίς το πρωί της Κυριακής 6 Οκτώβρη 2019 βρεθήκαμε στη θέση «Τίζα» σε υψόμετρο 1.530 μέτρων, έξω από το Περιβόλι Γρεβενών.
Αφήνοντας το δρόμο για τη Σαλατούρα Σταυρού ανηφορίζουμε δεξιά το χωματόδρομο. Το ψυχρό πρωινό μας χαρίζει μια ατμόσφαιρα διαυγή και θέα απεριόριστη. Περνάμε από συστάδες οξιάς. Τα φύλλα τους έχουν αρχίσει ήδη να παίρνουν τα μοναδικής ομορφιάς κίτρινα χρώματα. Ψηλότερα συναντάμε τα πρώτα ρόμπολα, με τους τεράστιους ρωμαλέους κορμούς τους.
Σε 1.45’ φτάνουμε σε αλπικά λιβάδια σε υψόμετρο περίπου 2.000 μέτρων όπου καταλήγουν τα νερά που έρχονται από την κορυφή σκάβοντας το βραχώδες υπέδαφος και σχηματίζοντας ρυάκια και καταρράκτες.
Από εδώ ακολουθούμε ανηφορική πορεία για να φτάσουμε στο μικρό οροπέδιο κάτω από τον κώνο της κορυφής. Αρχίζει να ξεχωρίζει το πυροφυλάκιο που έχει το μοναδικό προνόμιο να φιλοξενεί στην κορυφή του το τριγωνομετρικό. Είναι η ψηλότερη κορυφή όλου του ορεινού συγκροτήματος που από το υψόμετρο των 2.177 μέτρων προσφέρει θέα καταπληκτική στις κορυφές της Τύμφης, του Σμόλικα και της Βασιλίτσας. Η δυτική πλαγιά κόβεται απότομα και χίλια περίπου μέτρα χαμηλότερα ξεχωρίζουν τα σπίτια της Βοβούσας.
Στην επιστροφή παίρνουμε το μονοπάτι για τη Βοβούσα όπου μετά το τελευταίο αλπικό υψίπεδο συναντάμε την “βρύση Τόσκα” με το πολύ κρύο νερό της! Από εκεί και μέχρι να μπούμε στο δασωμένο μέρος της διαδρομής μας, όπου οι συλλέκτες μανιταριών (κοινώς μανιταράιδις) βρήκαν τη χαρά τους, συναντάμε σκόρπια κουφάρια από ρόμπολα, απομεινάρια των αστραπών.
Συνεχίζουμε την πορεία μας και αφού περάσουμε την Ciatra di Vintou” (πέτρα του αέρα), όπου η θέα από εκεί πάνω είναι πανοραμική, ακολουθούμε μια βατή και ευχάριστη διαδρομή μέχρι τα πρώτα σπίτι του χωριού.
Βοβούσα (Μπαϊεάσα στα βλάχικα), βρίσκεται βορειοανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Μέσα από το χωριό περνάει ο ποταμός Αώος, από τη βοή των νερών του οποίου πιθανότατα πήρε και το χωριό το όνομά του. Στη μέση του χωριού, υπάρχει ένα πέτρινο μονότοξο γεφύρι που ενώνει τις δυο όχθες και γειτονιές του χωριού. Χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο και έχει αναγνωριστεί ως νεότερο αρχαιολογικό μνημείο.
Κοζάνη, 8.10.2019
Κελεσίδης Χαράλαμπος
