Της Λαμπροπούλου Βάιας
Στη Βασιλική Νεκρόπολη ,στην περιοχή Λειβάδια, όπου ανακαλύφθηκαν χτιστοί θαλαμωτοί τάφοι στην Αιανή Κοζάνης θα πραγματοποιηθεί η παράσταση που εμπνεύστηκε ο σκηνοθέτης Ευθύμης Χρήστου ειδικά για το χώρο αυτό. Σε συνεργασία με την Εφορία Αρχαιοτήτων Κοζάνης και του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής θα μεταμορφωθεί ο γνωστός μύθος της Περσεφόνης. Ο Ευθύμης Χρηστού μας μιλάει για την ιδέα, την προετοιμασία και τη συνεργασία του για την παράσταση: ΕΠέΚΕΙΝΑ: Ο μύθος της Περσεφόνης και το μήνυμα αυτής.
-Την προηγούμενη χρονιά συνεργάστηκες με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, μια συνεργασία που εξαιτίας του covid – 19 ολοκληρώθηκε νωρίτερα. Πως επέλεξες ξανά την Κοζάνη;
Έμεινα στην Κοζάνη σχεδόν έξι μήνες. Επόμενο είναι να συνδεθώ με την πόλη και τους ανθρώπους της. Ας πούμε πως δεν την επέλεξα ακριβώς, αλλά ότι με κάλεσε πίσω σαν να είχα αφήσει μια ανοιχτή εκκρεμότητα. Έτσι βρέθηκα προσκεκλημένος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κοζάνης και του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής να συνδημιουργήσουμε , ειδικά για τον ιδιαίτερο χώρο της Βασιλικής Νεκρόπολης, μία παράσταση που θα φέρει τους πολίτες της, και όχι μόνο, να τον γνωρίσουν.
Φωτογραφία Τάσος Έρος Μπατσιούλας
-Τι σημαίνει για σένα , Ευθύμη , ο μύθος της Περσεφόνης και πως ξεκίνησε η ιδέα της σκηνοθεσίας της παράστασης Επέκεινα;
Η παράσταση ΕΠέΚΕΙΝΑ ξεκίνησε το ταξίδι της το 2017 στο θεατρικό βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ , έχοντας όμως ως θέμα το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Ένας εξίσου σημαντικός και επιβλητικός μύθος για το πέρασμα ζωντανών στον κάτω κόσμο, την υπέρτατη ανάγκη για ζωή και το αιώνιο θέμα των θνητών: τη ζωή μετά από εδώ, στο Επέκεινα. Όταν μου είπαν πως η παράσταση προγραμματίζεται για την Αρχαία Νεκρόπολη και τις συστάδες τάφων που βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο της Αιανής, ο νους μου πήγε αμέσως , ξανά, στο δίπολο “φως και σκοτάδι”. Αυτό το ενδιάμεσο στη ζωή και το θάνατο και κατά τους αρχαίους πάνω και κάτω κόσμο. Δε θα μπορούσε να υπάρξει μύθος πιο ταιριαστός από αυτόν της Περσεφόνης που ζωντανή κατεβαίνει και μένει για πάντα στο ενδιάμεσο και αιώνια βρίσκεται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Για μένα αυτό το ενδιάμεσο είναι το στάδιο που περνάμε καθημερινά όλοι μας. Παλεύουμε καθημερινά να παραμείνουμε άνθρωποι. Παλεύουμε καθημερινά να μένουμε στο φως. Η ζωή συνεχίζεται και εμείς συνεχίζουμε μαζί της.
-Η Κοζάνη είναι μια επαρχιακή πόλη, πως έζησες την θεατρική της πορεία, τι θα κρατήσεις σαν ανάμνηση από την πόλη και τους κατοίκους της;
Συνάντησα ανθρώπους με θέληση και γεμάτα μάτια.
–Σύστησέ μας τους συνεργάτες σου στην παράσταση, σύστησέ μας τον σκηνοθέτη Ευθύμη Χρήστου;
Η παράσταση λειτουργεί ως ένα χορικό, με συρραμμένα κείμενα των Βιργιλίου, Ομήρου και τους ορφικούς ύμνους για την Δήμητρα και της Περσεφόνη. Οι ηθοποιοί Μιράντα Ζησιμοπούλου και Όλγα Σκιαδαρέση , καθώς και οι : Αλεξία Αντωνιάδου, Ντόνα Βασιλοπούλου, Φωτεινή Γούλκα, Φώφη Ζαγορίτου, Βάια Λαμπροπούλου, Τάνια Πάκου, Χάρης Σισμανίδης, Βαγγέλης Ταχματζίδης, Λόλα Τσίτσαρη , γεμίζουν το χώρο με τη φωνή και το σώμα τους , δημιουργώντας εικόνες. Την ίδια ώρα ο Θεόφιλος Πουζμπούρης ( Die Arkitekt) , ο μουσικός της παράστασης , δημιουργεί ηχητικά τοπία ειδικά γραμμένα για κάθε σκηνή της, χρησιμοποιώντας ήχους παραδοσιακούς από τη Βόρεια Ελλάδα με μια μοντέρνα επεξεργασία.
Εμένα καλύτερα να με γνωρίσετε μέσα από την παράσταση, στις 4/10 στις 19.00.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στο μύθο της «Περσεφόνης»;
Η στιγμή που το βλέμμα της Περσεφόνης αφήνει τον νάρκισσο που πήγαινε να κόψει, γιατί καθρεφτίζεται η κόρη των ματιών της στα μάτια του αόρατου Άδη. ” Μον μια στιγμή κοιτάχτηκαν, καθρέφτισαν το βλέμμα. Τα μάτια της ασφάλισε κι αφέθηκε στη μοίρα.” Η στιγμή δηλαδή που αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα από τα μάτια του άλλου.
– Θα μπορούσες να δώσεις ένα διαφορετικό τέλος στο μύθο;
Δε θα μπορούσα, διότι δεν έχει τέλος. Μένει σε έναν αέναο κύκλο. Δανείζομαι τα τελευταία λόγια της παράστασης “μες στους αιώνες που περνούν, στο αλώνι αυτό του χρόνου που κύκλους κάνει αέναους , ποτέ του δεν τελειώνει.”
-Τι θα αποκομίσουν οι θεατές την Κυριακή στις 19:00 στον Αρχαιολογικό χώρο της Αιανής από την παράσταση;
Ευελπιστώ να φύγουν πιο αισιόδοξοι. Οι κύκλοι της ζωής συνεχίζουν να γυρίζουν. Η Περσεφόνη πάλι ανεβαίνει κάθε έξι μήνες, η Άνοιξη πάλι έρχεται, όλα πάλι ανθίζουν.
-Τι κέρδισες ο ίδιος από την μελέτη και ανάλυση του μύθου;
Φοβάμαι λιγότερο τα σκοτάδια. Και δεν εννοώ το φως το βράδυ. Αλλά τα σκοτάδια που βρίσκω μέσα μου.
Ευχαριστώ Ευθύμη για τη συνέντευξη. Τιμή μας που βρίσκεσαι στην Κοζάνη για άλλη μία φορα.
