Επειδή γίνεται πολύς λόγος για το «τι εννοούσε ο ποιητής» Αλέξης Τσίπρας, όταν δήλωνε πως, αν επανέλθει το κόμμα του στην διακυβέρνηση του τόπου, θα πρέπει να εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο των «αρμών της εξουσίας», αφήνω στην άκρη όλες τις άλλες αναλύσεις και ερμηνείες και παίρνω την πιο γνησία, την πιο αυθεντική. Προερχόμενη από το απύλωτο στόμα του Παύλου Πολάκη.
Μιλώντας σε κομματική εκδήλωση, ο βουλευτής Χανίων που έχει στενότατη προσωπική σχέση με τον αρχηγό του κόμματος του, προδιέγραψε με απόλυτη σαφήνεια τι θα πρέπει να περιμένουμε όταν «ξαναέρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση». Το πρώτο λοιπόν που ονειρεύεται ο Τσίπρας και το εξηγεί αναλυτικότερα ο Πολάκης είναι μια «αλλαγή συσχετισμού στη Δικαιοσύνη». Και δεν είναι τυχαίο. Διότι πράγματι ισχύει ο ορισμός του «γέρου της Δημοκρατίας», του Γεωργίου Παπανδρέου, ότι «Η Δικαιοσύνη είναι το οχυρό της Δημοκρατίας». Οπότε, όποιος θέλει να επιβάλει ασφυκτικό κομματικό έλεγχο στη δημόσια ζωή του τόπου, πρέπει πρωτίστως να αλώσει αυτό το οχυρό.
Και για να είναι ξεκάθαρο το τι πρέπει να γίνει και να μην υπάρχουν αμφισημίες και θολές προοπτικές, ο σύντροφος Πολάκης δίνει και το ακριβές στίγμα του πως ακριβώς πρέπει να επιχειρηθεί αυτή η άλωση: «Μέσω μίας νομοθετικής ρύθμισης που θα τοποθετήσει τρεις με τέσσερις χιλιάδες καινούργιους λειτουργούς στο δικαστικό σώμα». Οι όποιοι φυσικά θα έχουν περάσει από κομματική την κρησάρα, ώστε να ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που θα έχουν θέσει όλοι οι Πολάκηδες.
Όσα στραβά και αν έχει η Δικαιοσύνη, είναι προϋπόθεση επιβίωσης ενός αληθώς δημοκρατικού πολιτεύματος να εξασφαλίζεται, εσαεί, η ανεξαρτησία της απέναντι στην εκτελεστική εξουσία.
Κατά τούτο διαφωνώ κα με το πνεύμα που εκφράζουν μερικά μέλη της προανακριτικής επιτροπής. Τα οποία διεκδικούν το δικαίωμα να κρίνουν εκείνα αν πρέπει η όχι να αρθεί το καθεστώς προστασίας των δυο κρυπτόμενων μαρτύρων της υπόθεσης Novartis.
Πρώτον διότι αυτό είναι στην αποκλειστική δικαιοδοσία της δικαστικής εξουσίας.
Δεύτερον διότι είναι ανάγκη να προστατευθεί αυτός ο θεσμός, ώστε να λειτουργεί ως κίνητρο, στο μέλλον, για την αποκάλυψη ανομιών εξουσιαστών, οιασδήποτε πολιτικής αποχρώσεως. Ενώ αν υπάρξει το μήνυμα ότι «η προστασία μαρτύρων» δεν είναι απολύτως κατοχυρωμένη, αλλά επαφίεται στις πολιτικές συγκυρίες και τους κατά περίσταση συσχετισμούς, κανείς δεν θα θέλει να βάλει «το κεφάλι του στον ντορβά».
