Μέχρι πριν κάποια χρόνια τα πράγματα βρίσκονταν στα χέρια των ειδικών και οι τύχες καθορίζονταν από τις κάθε είδους ελίτ (πολιτικές, οικονομικές, επιστημονικές κλπ.). Επίσης, η επικοινωνία ήταν μονόδρομη και αποκλειστικά από τα πάνω προς τα κάτω.
Μέχρι που όλα αυτά άρχισαν να αλλάζουν και πολλά πέρασαν στα χέρια των πολιτών. Ένα από αυτά ακούει και στο όνομα «Επιστήμη των Πολιτών» και αφορά σε μια πρακτική που περιλαμβάνει τη συμμετοχή του κοινού σε δραστηριότητες και διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια μίας επιστημονικής έρευνας. Σε μια τέτοια διαδικασία οι πολίτες που δεν χρειάζεται να έχουν ειδική γνώση, καλούνται να συνδράμουν με τη δική τους σκέψη και τους διαθέσιμους πόρους.
Αυτό αυξάνει την εξωστρέφεια της επιστήμης, αλλά και την επιθυμία των πολιτών να εμπλακούν. Έχει δε σημαντικά οφέλη τόσο για τους επιστήμονες, όσο και για τους πολίτες, αφού τους ανοίγει νέους δρόμους για σκέψη.
Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται κατανοητός ο ρόλος των πολιτών, οι οποίοι καλλιεργούν το νέο αυτό αλφαβητισμό, δηλαδή τον επιστημονικό, και αντιλαμβάνονται πλήρως τα όρια της συμμετοχής τους. Κάτι τέτοιο αυξάνει την εμπιστοσύνη τους στην επιστήμη, σημαντικό ζητούμενο στην εποχή της αμφισβήτησης της αυθεντίας.
