Οι δυσκολίες της συνεννόησης, του Χαράλαμπου Πουτογλίδη, κατοίκου Ακρινής

Ονομάζομαι Πουτογλίδης Χαράλαμπος, είμαι κάτοικος του χωριού Ακρινής Κοζάνης και αποτελώ μέλος του τοπικού συμβουλίου του χωριού. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα, οι οποίες αφορούν το μέλλον και την διάρκεια “ζωής” της Δ.Ε.Η, όπως επίσης και τις εξελίξεις στο πλαίσιο της μετά λιγνιτικής περιόδου έχουν δημιουργηθεί αρκετοί προβληματισμοί και ανησυχίες όσον αφορά την ευρύτερη περιοχή του Ελλήσποντου,όπως επίσης και του χωριού μου.
Είναι γνωστό σε όλους, όπως επίσης και στην σημερινή κυβέρνηση πως για αρκετά χρόνια η περιοχή μας, δέχτηκε την μεγαλύτερη υποβάθμιση, τόσο περιβαλλοντικά όσο και οικονομικά καθώς η ποιότητα ζωής μόνο κανονική δεν μπορούσε να θεωρηθεί.
Μεγάλη φυγή νέων, από την ζωή στο χωριό δημιουργώντας έναν αστικό πληθυσμό, ο οποίος για αρκετά χρόνια η επένδυση για μια θέση στη Δ.Ε.Η ήταν μονόδρομος. Καμία προοπτική θέσεων σε κανέναν τομέα. Φουρνιές οκτάμηνων και εργατικού δυναμικού όμηρο των εργολάβων για το συμφέρον της Δ.Ε.Η. Και ενώ η ζωή κυλά το τελευταίο διάστημα μας γίνεται γνωστό η μετά λιγνιτική περίοδος. Πρωτόγνωρο γεγονός για όλους, αποτελεί, “”φύση” και η δέσμευση της κυβέρνησης για το κλείσιμο των μονάδων και των ορυχείων της περιοχής. Μια δέσμευση που ενώ διανύουμε και μια δύσκολη εθνική περίοδο, βλέπουμε να γίνεται πράξη. Τον μεγαλύτερο σταθμό της χώρας να μην λειτουργεί και το μεγαλύτερο ορυχείο να αδρανοποιείται. Εύλογα λοιπόν δημιουργούνται κρίσιμα ερωτήματα.
Ποιες πρωτοβουλίες λαμβάνουν χώρα μέχρι σήμερα; Ποιο το μέλλον της περιοχής; Θα συνεχίσει ο μαρασμός των χωριών μας και πόσο ακόμα θα εθελοτυφλούν στα προβλήματά μας; Αλήθεια, αποτελούμε κατεχόμενη ζώνη; Η οποία θα πληρώσει ακριβότερα όλες τις συνέπειες; Για όλα τα παραπάνω και για όλες τις ανησυχίες θα παρακαλούσα όλους τους φορείς να πάρουν θέση και να δώσουν απαντήσεις στις κρίσιμες αυτές ερωτήσεις αλλά και στους πολίτες του Ελλήσποντου.
Αρκετά μέτωπα έχουν μείνει ανοιχτά και ζητούν λύση. Ας ελπίσουμε, όμως, ότι δεν έχουν χαθεί ακόμη όλα κι ότι, αν οι άνθρωποι δραστηριοποιηθούν πραγματικά και υπεύθυνα, θα διαμορφώσουν εκ νέου γερά ερείσματα για την στήριξη των δικαιωμάτων τους.
Για όλους εμάς τους νέους της περιοχής, οι οποίοι θέλουν ζήσουν μια καλύτερη ζωή.