Πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια και πάλι στην αρένα του καναπέ. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι δυσάρεστο σε αυτή τη χώρα αρχίζει η διαμαρτυρία του καναπέ για την κοινωνία μας.
Μια κοινωνία γεμάτη πληγές κι ανικανοποίητους ανθρώπους, που αναβλύζει μία μυρωδιά χαλασμένου. Κάτι σαπίζει, κάτι βρωμάει, όλοι το μυρίζουν, όλοι το βλέπουν, αλλά κανείς δεν το πετά, ούτε το καθαρίζει. Ας το κάνουν οι άλλοι. Αυτοί που θα λογοκριθούν για την πρωτοβουλία τους, αυτοί που θα πάρουν την ευθύνη να δράσουν εκ μέρους όλων όσων επαναστατούν από τον καναπέ τους, με όπλο το πληκτρολόγιο. Οι τολμηροί, που στο τέλος θα είναι οι άχρηστοι και οι ανίκανοι της υπόθεσης αν δεν πετύχουν. Και τελικά ποιος θα αντιδράσει; Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Για να παρεξηγηθεί; Να κατηγορηθεί και να στοχοποιηθεί; Άντε να βγάλεις άκρη…
Σήμερα, υπάρχει το ίντερνετ, το facebook και το twitter που παίρνουν φωτιά όταν γίνεται κάτι. Ως εκεί όμως. Σχολιασμός, κριτική, μικροπολιτική και να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα με λίγα λόγια.
Στην πράξη κόλλησε η φάση. Δεν βαριέσαι, δεν θα αλλάξει κάτι.
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να αλλάξει; Μήπως να σηκωθούμε από τον άνετο καναπέ μας και να πιάσουμε δουλειά;
Παρασυρόμενοι από τις τάσεις των καιρών, ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, είναι. Πέρα από το ΕΓΩ δεν συναντάς τίποτα, σε όλα τα επίπεδα. Η ζωή έχει μετατραπεί σε έναν διαρκή αγώνα αυτό-ικανοποίησης, αυτοπροβολής, εγωπάθειας και υπεροψίας. Κι ύστερα δεν μας αρέσει ο κόσμος μας. Κι αυτά τα πρότυπα δυστυχώς περνούν στα παιδιά μας. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται. Γι’ αυτό το καλύτερο παράδειγμα που έχουμε να τους δείξουμε είναι η αγάπη και ο σεβασμός. Έτσι θα πορευτούν και θα ζήσουν , με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Κι από τα παιδιά θα παραδειγματιστούν ύστερα κι οι μεγάλοι, που παρασύρθηκαν από τη δίνη της εποχής, πιστεύοντας ότι ως εμπειρότεροι έχουν το δικαίωμα να φρενάρουν τα όνειρα για να μην εμποδίζουν τις απαιτήσεις.
Σκοτώνοντας τα όνειρα, σκοτώνεις τον άνθρωπο εσωτερικά κι αυτό εξωτερικεύεται στην πορεία. Βάζοντας τους ανθρώπους σε καλούπια τους μεταμορφώνεις σε άγρια θηρία που όταν αποδράσουν δεν θα μπορείς να τους ελέγξεις.
Με τα λόγια δεν αλλάζει η κοινωνία, ούτε ο άνθρωπος. Με το να τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο δεν κερδίζουμε απολύτως τίποτα.
Η πιο έξυπνη ατάκα το μόνο που μπορεί να κερδίσει είναι μερικά κλικ, ως εκεί.
Οπότε, αν δεν σου αρέσει αυτό που παίρνεις, ίσως θα έπρεπε να αλλάξεις αυτό που δίνεις.
Τάνια Ώττα
