Οι βιβλιοπροτάσεις της εβδομάδας από τη “Στοά του βιβλίου”

5 Min Read

Κάτω από τις στάχτες

Μίμης Ανδρουλάκης

Εκδόσεις Πατάκη, 2023

σ. 624

«Το μουλάρι του Καραμανλή, το ντουέντε του Ανδρέα, τα εικονίσματα του Χαρίλαου, τα σφυρίγματα του Λεωνίδα, οι Γιαπωνέζοι του Μητσοτάκη. Η Αυτοβιογραφία στη Μεταπολίτευση, συμβολή στις βιογραφίες των άλλων. Προσωπογραφίες, σκηνές, δράματα και ευτράπελα από την παράξενη επιτυχία-αποτυχία της Μεταπολίτευσης. Εξομολόγηση: Η ζωή μου με Χαρίλαο και Μίκη. Οι περιπέτειες της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το αίνιγμα Ανδρέας Παπανδρέου. Τα μυστικά του διπλού «’89». «Ε, Χαρίλαε, πέφτει το Τείχος!» Τα άγνωστα στην περιδίνηση του Γκορμπατσώφ και στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το «σύνδρομο σκαντζόχοιρου» χτυπά. Μέρες διάσπασης ΚΚΕ-Συνασπισμού. Από το ΜΕΤΑ ο ανέστιος Μίμης στην πυρά του Μν το 2000. Ό,τι σιγοκαίει Κάτω από τις στάχτες.»

Ο Μίμης Ανδρουλάκης γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης τον Νοέμβριο του 1951. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Πήρε μέρος στην αντιδικτατορική αντίσταση και διώχθηκε από τη χούντα. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς πάνω από είκοσι χρόνια, από το 1993 πολιτικά ανένταχτος, σε απόσταση από την καθημερινή διαχείριση της πολιτικής. Αποχώρησε από το πολιτικό προσκήνιο αφού διατύπωσε με το βιβλίο του “Μετά” (1992) την πρόταση για την ανασύνθεση της Αριστεράς και ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Επέστρεψε στη μαχόμενη πολιτική το 2004. Εκλέγεται βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β΄Περιφέρεια Αθήνας. Ασχολήθηκε με την οικονομική ανάλυση και πρόγνωση στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έγραψε θεατρικά έργα και άλλα αφηγήματα για το ραδιόφωνο, καθώς και ιστορικά αφιερώματα για τα μεγάλα ρεύματα της παγκόσμιας μουσικής. Έχει συμμετάσχει σε διάφορα συλλογικά έργα και έχει δημοσιεύσει μια σειρά κοινωνικών και πολιτικών μελετών.

Τι τρέλα, τι παλάτια!

Jean – Patrick Manchette

Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου

Άγρα, 2023

σ. 240

«O ΜΙΣΕΛ ΧΑΡΤΟΓΚ , πρώην αρχιτέκτονας, είναι ένας ισχυρός επιχειρηματίας και διάσημος φιλάνθρωπος ο οποίος διαχειρίζεται την τεράστια περιουσία του αδελφού του που σκοτώθηκε σε ατύχημα. Ο Πέτερ είναι ο ορφανός ανιψιός του, υπό την κηδεμονία του, ένα προβληματικό, κακομαθημένο παιδί. Η Ζυλί παίρνει εξιτήριο από ένα ψυχιατρικό άσυλο. Ο Τόμσον είναι πληρωμένος δολοφόνος που υποφέρει από σοβαρό έλκος. Ο Μισέλ Χάρτογκ προσλαμβάνει τη Ζυλί για να φροντίζει τον Πέτερ. Προσλαμβάνει επίσης τον Τόμσον για να τους σκοτώσει. Η Ζυλί και ο Πέτερ το σκάνε. Ο Τόμσον τους ακολουθεί. Σφαίρες πετούν στον αέρα. Τα πτώματα στοιβάζονται. Η τρέλα έχει μόλις αρχίσει. Στην καρδιά της Ζυλί ζει μια ελπίδα: ν’ ανακαλύψει τον περίφημο πύργο όπου την περιμένουν η λύτρωση και η γαλήνη. Θα τον βρει όμως; Ξέρει άραγε η Ζυλί, το αξιολύπητο αστέρι σε αυτή τη μακάβρια χορογραφία, ότι οι άλλοι χορευτές είναι ακόμα πιο τρελοί από την ίδια;

Οι ήρωες είναι γελοιωδώς κακοί και υπάρχει μια παρωδία της άχρηστης βίας, που θυμίζει την ταινία Φάργκο των αδελφών Κοέν εικοσιπέντε χρόνια μετά.»

O ΖΑΝ-ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΝΣΕΤ (1942-1995) θεωρείται ο επιφανέστερος συγγραφέας του νεοπολάρ, του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, που εισήγαγε το στοιχείο της πολιτικής και τους εξωκοινοβουλευτικούς προβληματισμούς του Μάη του 1968 στο είδος. Ο Μανσέτ έγραψε το Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής, ένα από τα καλύτερα βιβλία του, το 1976 (Άγρα, 2001) και τη Μοιραία το 1977 (Άγρα, 2006). Μετά την Πρηνή θέση του σκοπευτή (1981 –Άγρα, 1998), το σπουδαιότερο ίσως βιβλίο του, σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, την οποία είχε αρχίσει το 1971 με ρυθμό ένα βιβλίο το χρόνο. Μετά θάνατον (1996) κυκλοφόρησε και η Πριγκίπισσα του αίματος (Άγρα, 2002). Τοποθέτησε στον πυρήνα του έργου του το χάος του κόσμου και την τρέλα των ανθρώπων, με αντιήρωες χαμένους σε μια κοινωνία της υπεραφθονίας, που αντιμετωπίζεται τελικά ως μια κοινωνία άδεια. Μέγας στυλίστας –τα βιβλία του επαινέθηκαν από πολλούς συγγραφείς, όπως ο James Ellroy, ο Gary Indiana, ο Jerome Charyn, ο Paco Ignacio Taibo ΙΙ, ο Jean Echenoz μεταξύ άλλων–, χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ, αποστασιοποιημένο ύφος.

Μοιραστείτε την είδηση