Ρημαγμένοι τόποι
Tierras Arrasadas
Συγγραφέας: Emiliano Monge
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Εκδότης: Carnίvora
Σελιδες: 376
«Στο βάθος της νύχτας και της ζούγκλας, στις απέραντες χέρσες εκτάσεις των συνόρων του Μεξικού με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε τόπους ρημαγμένους από τη διαφθορά και την απόγνωση, οι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπορεύματα, η βία είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν όλες οι ιστορίες, ένας τόπος όπου τα πάντα αλλοιώνονται από τη μιζέρια και την αναξιοπρέπεια των όντων που τον κατοικούν. Είναι ο ίδιος, όμως, τόπος όπου εκτυλίσσεται μια αινιγματική ιστορία ενός απρόσμενου έρωτα, ανάμεσα στην Επιτύμβια και στον Επιτάφιο, αρχηγών της συμμορίας των διακινητών. Μέσω των πρωταγωνιστών και του πλήθους των μεταναστών, η ατομικότητα των οποίων αποσυντίθεται σταδιακά, ο Εμιλιάνο Μόνχε απεικονίζει αυτό το ολοκαύτωμα του 21ου αιώνα, αποκαλύπτοντας τη φρίκη και τη μοναξιά, αλλά και την πίστη και την ελπίδα που μάχονται στην καρδιά του ανθρώπου.»
Το μυθιστόρημα τιμήθηκε με το Premio Iberoamericano de Novela Elena Poniatowska το 2016.
Ο Εμιλιάνο Μόνχε γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1978. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, όπου και δίδαξε για αρκετά χρόνια. Αρθρογραφεί για διάφορα έντυπα, ενώ έχει μόνιμη στήλη στην εφημερίδα El País. Το πολυμεταφρασμένο έργο του περιλαμβάνει τις συλλογές διηγημάτων Arrastrar esa sombra (2008) και La superficie más honda (2017), και τα μυθιστορήματα Morirse de memoria (2011), El cielo árido (2012), Ρημαγμένοι Τόποι [Las tierras arrasadas] (2018), No contar todo (2018), Tejer la oscuridad (2020), Justo antes del final (2022) και Los vivos (2024). Ο Μόνχε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, υποστηρίζει ότι οι συγγραφείς είναι σαν τα χταπόδια: «Υπάρχει ένας κεντρικός εγκέφαλος, που είναι ο συγγραφέας, και μετά κάθε πλοκάμι, που είναι κάθε βιβλίο, επίσης με τον δικό του εγκέφαλο. Το καθένα από αυτά προσλαμβάνει με τρόπο διαφορετικό την πέτρα ή την άμμο στον πάτο της θάλασσας, τη θερμοκρασία του νερού».
Η τελευταία αρκούδα του δάσους
Συγγραφέας: Άκης Παπαντώνης
Εκδότης: Κίχλη
Σελιδες: 136
«ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ της δεκαετίας του ’80 ως τον εμφύλιο στη Βοσνία το ’90 και την Αθήνα των αρχών του 2000 ο Θοδωρής ψηλαφεί το οικογενειακό τραύμα: την ηχηρή απουσία του πατέρα, τη μεταμόρφωση του μεγαλύτερου αδερφού του Νίκου σε Νικηφόρο, το βουβό πένθος της μητέρας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου οι ερωτήσεις ποτέ δεν τίθενται και οι απαντήσεις ποτέ δεν δίνονται.
Μια νουβέλα για τη δύσκολη ενηλικίωση δύο αδερφών και τους ακατάλυτους δεσμούς του αίματος με φόντο την ηχώ ενός πολέμου που δεν λέει να σβήσει.»
Κρατικό Βραβείο Νουβέλας-Διηγήματος 2024. Βραβείο Νουβέλας – Βραβεία «Αναγνώστη» 2024.
Ο Άκης Παπαντώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Είναι καθηγητής Επιγενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν· γράφει και μεταφράζει λογοτεχνία. Τα βιβλία του, η νουβέλα «Καρυότυπος» (2014, Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου του περιοδικού «Ο Αναγνώστης»), το μυθιστόρημα «Ρηχό νερό, σκιές» (2019) και η ποιητική συλλογή «bildungsroman» (2021) κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κίχλη.
