Η πηγή των δακρύων
L’origine des larmes
Συγγραφέας: Jean-Paul Dubois
Μετάφραση: Στέλα Ζουμπουλάκη
Εκδότης: Δώμα
Σελιδες: 216
«Το βράδυ της σύλληψής του ο Πωλ κοιτάζει τη βροχή απ’ το παράθυρο του σπιτιού του — εδώ και δύο χρόνια βρέχει ασταμάτητα. Δεν έχει καμία δυσκολία να ομολογήσει το έγκλημά του: σκότωσε τον πατέρα του, τον πυροβόλησε δύο φορές στο κεφάλι. Και δεν νιώθει την παραμικρή μεταμέλεια.
Μόνο που ο φόνος έγινε στο νεκροτομείο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Τουλούζης. Διότι ο πατέρας του ήταν ήδη νεκρός, από φυσικά αίτια. Κι επειδή ο Πωλ δεν μπορεί να καταδικαστεί για ανθρωποκτονία, το δικαστήριο θα του επιβάλει δώδεκα μήνες υποχρεωτικής ψυχοθεραπείας.
Ο Πωλ καλείται να εξηγήσει την πράξη του. Αλλά για να εξηγήσει γιατί πυροβόλησε τον άνθρωπο που του έδωσε ζωή, είναι αναγκασμένος να διηγηθεί τη ζωή αυτή, ολόκληρη: από τη μέρα της γέννησής του, από την πηγή των δακρύων.»
Ο Ζαν-Πολ Ντιµπουά γεννήθηκε το 1950 στην Τουλούζη. Δούλεψε για χρόνια ως δημοσιογράφος, κυρίως στο Nouvel Observateur. Έχει δημοσιεύσει πάνω από είκοσι μυθιστορήματα και ταξιδιωτικά βιβλία. Μεταξύ των άλλων έχει γράψει τα “Kennedy et moi” (βραβείο France Television) και “L’ Amerique m’ inquiete”. Για το μυθιστόρημα “O φωτογράφος της Tουλούζης” τιµήθηκε µε το βραβείο “Femina”, 2004, καθώς και με το βραβείο των βιβλιοπωλών της FNAC. Το μυθιστόρημα “La Succession” (2016) ήταν υποψήφιο για το βραβείο Goncourt.
Το 2019 τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt.
Θα πέσει η νύχτα
Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
Εκδότης: Μεταίχμιο
Σελιδες: 720
«Από την Αθήνα στον μεγάλο κάμπο της Λάρισας και τα δάση της Χαλκιδικής, οι ήρωες κινούνται στο σήμερα, κουβαλώντας το παρελθόν τους.
Μια οικογενειακή σάγκα, μια ιστορία ενηλικίωσης, μια σχεδόν αστυνομική ιστορία, μαζί με έρωτες και θανάτους, συμπλέκονται και δημιουργούν ένα σύμπαν άλλοτε ζηλευτό και άλλοτε ζοφερό. Ένα φιλόδοξο μυθιστόρημα, καθώς πέρα από την έκτασή του φλερτάρει και αξιοποιεί πολλά λογοτεχνικά είδη. Με άλλα λόγια μιλά για την ασίγαστη ανάγκη να υπερασπίζεται κανείς το καλό πριν το κακό υπερισχύσει και πέσει πάλι η νύχτα.
Δεν έκανε δα και τίποτα που να μην έχει ξανακάνει. Λες και δεν τα ήξερε τα χαΐρια του… Όλοι τα ξέρουν. Εδώ και χρόνια. Ένα σωρό κόσμος βάζει μαζί του στοίχημα αν μπορεί να καταφέρει το ένα ή το άλλο. Πότε αν τολμάει να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή στο παλιό κυπαρίσσι που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας, πότε αν κρατάει να σηκώσει πέντε καφάσια γεμάτες μπίρες, πότε πόσες φορές αντέχει να τρέξει τον γύρο της πλατείας στο ένα πόδι, αν μπορεί με τα μάτια δεμένα να κάνει σούζα με το ποδήλατο, τέτοια πράγματα. Κερδίζει· κέρασμα μια ομελέτα με λουκάνικα και πορτοκαλάδα. Χάνει· πρέπει να πιει με τη μία ένα κατοστάρι τσίπουρο.»
Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γεννήθηκε το 1970 στη Λάρισα. Σπούδασε κινηματογράφο. Ζει στην Αθήνα. Βιβλία του: Η πόλη και η σιωπή (2013), Η εφεύρεση της σκιάς (2008), Παραβολή (2006), Ο βαθμός δυσκολίας (2005), Βαθύ πηγάδι (2003), Η συνάντηση (2002). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις. Το πρώτο του θεατρικό έργο Ουδέτερη ζώνη απέσπασε Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα. Το έργο του Μια εξαιρετικά απλή δουλειά περιλήφθηκε στην Ευρωπαϊκή Ανθολογία Θεάτρου. Κείμενά του καθώς και άρθρα για θέματα πολιτισμού και σύγχρονης τέχνης έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Από το Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: Το πέρασμα (2016 – Athens Prize for Literature), το οποίο μεταφράστηκε στη Γαλλία από τις εκδόσεις Actes Sud, και Ίσως την επόμενη φορά (2017), καθώς και το παιδικό βιβλίο Η πολιτεία των παπουτσιών και ο ξυπόλυτος Ιππόλυτος.
