Και ξαφνικά έφτασε (μέσα σε ένα σκηνικό από κακής παραγωγής ταινία αλλά οκ) το πολυπόθητο εμβόλιο.
Και τώρα τι; Όλα καλά; Πίσω στη ζωή μας; Ξυπνήσαμε μια μέρα και όλα αυτά ήταν ένας απλός εφιάλτης; Δεν νομίζω… Η επιχείρηση ‘Ελευθερία’ (ήθελα να ξέρω ποιος σατανάς το σκέφτηκε) είναι η Τρίτη σεζόν της σειράς ο covid-19 στην πόλη μας. Η εποχή που θα δούμε πόσο ακόμα μπορούμε να δείξουμε ασέβεια στον διπλανό μας και για πόσο ακόμα θα αγνοούμε το κοινό καλό.
Όχι ότι αν πέσουν τα κρούσματα θα τρέξει το κράτος να μας αναγεννήσει (γιατί για αναγέννηση πρόκειται πλέον) αλλά τουλάχιστον θα έχουμε δείξει όσα το κράτος δεν έδειξε… σεβασμό.
Το θέμα πλέον δεν είναι το εμβόλιο και το αν τελικά αυτό θα μας σώσει αλλά το πως εμείς λειτουργούμε σαν κοινωνικό σύνολο και τι θέλουμε τελικά να γίνει με αυτόν εδώ τον τόπο. Η εποχή της απολιγνιτοποίησης είναι προ των πυλών και η κοινωνική συμπεριφορά μας δείχνει το σκεπτικό αλλά και την κοινωνική μας ευαισθησία συνολικά. Κατά την μετάβαση στην εποχή της απολιγνιτοποίησης οι πληγές του covid-19 θα είναι ακόμα πολύ ανοιχτές και φρέσκιες και σίγουρα η αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης δεν ωφελεί κανέναν. Η τοπικοί άρχοντες κοιμούνται και ονειρεύονται και εμείς ακολουθούμε. Εθελοτυφλούμε σε μια κατάσταση και μια περίοδο που πραγματικά καταστρεφόμαστε.
Ακόμα και αν τελικά ο εμβολιασμός στην περιοχή κριθεί αναγκαίος και άρα μας βάλει σε σειρά προτεραιότητας μοιάζει να είμαστε η πόλη που θα αρχίσουμε την άρνηση και τις συνομωσίες και τελικά πάλι δεν θα δεχτούμε το αυτονόητο. Ότι εμβολιάζοντας τον εαυτό μας προστατεύουμε τον διπλανό μας και άρα την κοινωνία μας…
Και κάτι τελευταίο. Έχω πει πολλάκις για εκείνη την τρελή μου σκέψη κατά την οποία ένα αλτρουιστικό κοινωνικό σχέδιο σε συνδυασμό με τον τουρισμό και τη γαστρονομία μπορεί να γίνει κύκλος εργασιών για την ανάκαμψη της περιοχής. Το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μάλιστα ήδη εκπονεί κάτι ανάλογο με γνώμονα τα αποτελέσματα της πανδημίας. Δυστυχώς όμως με αυτή την κοινωνική εικόνα και με την τρέχουσα εξουσία μοιάζει η σκέψη μου πιο άπιαστη και από τα αστέρια στον ουρανό…
Πάει ο παλιός ο τρόμος και από μας εξαρτάται αν θέλουμε να ζήσουμε έναν νέο μεγαλύτερο ή όχι.
*Ο Γιάννης Γιαννίτσας είναι σεφ
