Είναι αυτός ο άτιμος ο τρόπος με τον οποίο έχουμε συνδέσει μερικά πράγματα στο κεφάλι μας. Αυτός τα φταίει όλα. Για παράδειγμα όλων των ειδών τις γιορτές, τις μετατρέπουμε εν τέλει σε σουβλακοπανηγύρι και όλες τις διασκεδάσεις τις γιορτάζουμε αλά μπουζουκλερί.
Τελευταίο θύμα οι παραλίες μας. Αυτές οι όμορφες, γαλήνιες και καθαρές παραλίες μετατρέπονται η μια μετά την άλλη σε μπουζουξίδικα εθνικής οδού.
“Θα πιείτε καφέ ή ποτό; Για να ξέρω που να σας βάλω” η ερώτηση-καταπέλτης στις 11 η ώρα το πρωί που σε εισάγει αμέσως στην κατάσταση. Και ύστερα περνάς στο παρασύνθημα. Το μαλλί με έξτρα δόση λακ για τόσο κράτημα που δεν το σηκώνει ούτε ο τυφώνας Κατρίνα, η ψεύτικη βλεφαρίδα και ότι εξτένσιον υπάρχει σε μαλλιά και νύχια, τα μαγιό που όταν βγαίνουν σε κάνουν να μοιάζεις λες και βγήκες απο τοστιέρα και τα δωδεκάποντα, σε οδηγούν αυτόματα στο να κατανοήσεις -αν δεν έχεις περάσει ακόμα στο παράλληλο σύμπαν- ότι ενώ ήθελες να πας παραλία ξαφνικά βρέθηκες στα μπουζούκια. Και μάλιστα στα ακριβά, εκείνα που η θέση σου καθορίζεται απο την κατανάλωση που θα κάνεις και όπου αν σέβεσαι τον ευατό σου θα πρέπει το αργότερο μέχρι τις 12 το μεσημέρι να έχεις παραγγείλει τη Μπελβεντέρε που σου αναλογεί (σσ. ακριβή βότκα της μόδας).
Σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες απο άλλη εποχή, παιγμένες, ωστόσο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2016.
