Η Πανδώρα δεν είναι η αρχαιότερη, ούτε η καλύτερη μπάντα. Δεν έχει την εμβέλεια και την ιστορία των κερκυραϊκών φιλαρμονικών. Είναι, όμως, η μπάντα της Κοζάνης. Είναι η φωνή της Κοζάνης που τη συνοδεύει και την εκφράζει στα χαρμόσυνα γεγονότα, αλλά και στις στιγμές πένθους, πάντα παρούσα στη βροχή, στο κρύο ή στη ζέστη.
Προσωπικά την Πανδώρα την έχω συνδέσει με την Αποκριά, αλλά και τη Μεγάλη Παρασκευή. Δύο διαφορετικές στιγμές, τόσο όμως στενά συνδεμένες στο μυαλό μου με την εικόνα των παιδιών της Πανδώρας και τον ήχο των μουσικών οργάνων τους.
Η παρουσία της Πανδώρας για τους περισσότερους Κοζανίτες -που ζουν στην Κοζάνη- είναι τόσο αυτονόητη, όσο το χτύπημα του Μαμάτσιου.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου της Άννας Τανή Καραχάλιου για την Πανδώρα συνειδητοποίησα πόσα πολλά δεν ήξερα γι’ αυτή τη μπάντα, τους ήχους της οποίας ακούω σε όλη μου τη ζωή. Για τις δυσκολίες, αλλά και τις σημαντικές στιγμές στην 100χρονη πορεία της και τους ανθρώπους που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της.
Δικαιολογημένη, λοιπόν, ήταν η συγκίνηση όλων όσοι βρέθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου στην αίθουσα της Ευξείνου Λέσχης για να ακούσουν την Πανδώρα, αλλά και για να ακούσουν για την Πανδώρα. Κοινό σημείο η αγάπη τους για τον τόπο κι ότι μας ενώνει.
Iωάννα
