Παρέμβαση του πρώην Πρόεδρου Θέμη Λιάκου για τα όσα γράφονται τις τελευταίες μέρες για το ΔΗΠΕΘΕ

5 Min Read

Δεν ήθελα να παρέμβω τη δεδομένη στιγμή, γιατί θεωρώ ότι όλη αυτή η δημοσιότητα, μόνο κακό κάνει το χώρο του θεάτρου & τον πολύπαθο θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων, αλλά η συνείδηση μου δεν με αφήνει.

Θα ξεκινήσω με κάποιες παραδοχές. Ο θεσμός των ΔΗΠΕΘΕ φθίνει και θα συνεχίσει να φθίνει, μέχρις ότου το Υπουργείο Πολιτισμού αποφασίσει να τον στηρίξει δραστικά και αποφασιστικά ή όχι, όπως τον οραματίστηκε η Μελίνα Μερκούρη. Φέτος, κλείνουν 22 χρόνια από την ίδρυση του Δηπεθε Κοζάνης και η στήριξη του Υπουργείου χρόνο με το χρόνο, τείνει μειούμενη. Στη διάρκεια της θητείας μας, οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο μόνος που είχε μια ολοκληρωμένη και επεξεργασμένη πρόταση, για τη μετεξέλιξη των Δηπεθε, την οποία μας παρουσίασε στη συνάντηση του δικτύου Δηπεθε της Εγνατίας Οδού, ήταν ο πρώην βουλευτής του Σύριζα Θ. Μουμουλίδης, η οποία όμως δεν εισακούστηκε ποτέ από τη τότε Υπουργό Πολιτισμού. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει άμεσα να αλλάξει το θεσμικό τους πλαίσιο, το οποίο βασίζεται στο θεσμικό πλαίσιο μιας δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης ΟΤΑ, και να τα στηρίξει αντίστοιχα οικονομικά. Όταν ο κρατικός προϋπολογισμός για 14 Δηπεθε πανελλαδικά είναι μόνο 700.000 ευρώ, τα Δηπεθε θα λογοδοτούν μόνο στους Δήμους που τα στηρίζουν πραγματικά και στους δημότες τους, που εν τέλει τα χρηματοδοτούν.

Αλλά ας προχωρήσω στο θέμα που απασχολεί το Δηπεθε Κοζάνης τις τελευταίες ημέρες. Καταρχάς, θέλω να τονίσω ότι πιστεύω ακράδαντα στις συνεργασίες, και τη συνέχεια των θεσμών και της διοίκησης. 22 χρόνια ο θεσμός καλά κρατεί, με ατελείωτες θεατρικές παραγωγές & πλήθος άλλων παράλληλων πολιτιστικών δράσεων, ολοζώντανός, δίχως συσσωρευμένες και αβάσταχτες οφειλές, όπως συνέβη σε άλλα Δηπεθε της χώρας. Σε συνεργατικό πνεύμα προσπάθησα να κινηθώ κατά τη διάρκεια της προεδρίας μου, και με την ίδια φιλοσοφία συνέχισα από τη στιγμή που ανέλαβε η νέα διοίκηση του οργανισμού, αν και θα επιθυμούσα προσωπικά να υπήρχε περισσότερος χρόνος για ενημέρωση, αφού μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστημα, από την εκλογή της νέας δημοτικής αρχής, έως τη λήξη της θητείας του ΔΣ, στις 31 Αυγούστου. Ίσως όλα αυτά που απασχολούν σήμερα τον οργανισμό να είχαν αποφευχθεί. Μετά από προσωπικές επαφές με το σημερινό Πρόεδρο, παρέδωσα όλα τα απαραίτητα στοιχεία που μου ζητήθηκαν, ώστε να λάβει μια ξεκάθαρη εικόνα για τη κατάσταση του οργανισμού και παρευρέθηκα στη πρώτη συνεδρίαση του νέου οργάνου διοίκησης για να διευκρινήσεις, σχετικά με τον οικονομικό απολογισμό. Στη συνέχεια συναντήθηκα, μετά από πρόσκληση, και με τον κ.Καραχισαρίδη , που του ανατέθηκε από το ΔΣ, να ελέγξει την ορθότητα των στοιχείων αυτών και να καταρτίσει τον προϋπολογισμό του τριμήνου. Και στις 2 συναντήσεις, ανέφερα, ότι υπάρχει εν γνώσει μας καλλιτεχνικός προγραμματισμός για το διάστημα Σεπτεμβρίου-Δεκεμβριου, αλλά δεν εγκρίναμε τον αναλυτικό προϋπολογισμό των παραγωγών αυτών, γιατί υπήρξε μια ολιγωρία με τη μεσολάβηση των αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών, και επίσης, θεωρήσαμε ως ΔΣ, ηθικά σωστό να λάβει την τελική απόφαση το νέο όργανο, στην περίοδο διοίκησης του. Σε καμία περίπτωση δεν θέλαμε να αποφύγουμε τις ευθύνες που μας αναλογούσαν και βέβαια ούτε θεωρούσαμε ότι θα αποτελέσει οικονομική καταστροφή για τον οργανισμό ο συγκεκριμένος προγραμματισμός. Η υγιής εικόνα των οικονομικών στοιχείων άλλωστε, που αναφέρει & ο κ.Καραχισαριδης δεν είναι απλά, προσωπικό μου κατόρθωμα, αλλά αποτέλεσμα της καλής πορείας που είχαμε στη καλλιτεχνική πορεία του οργανισμού ως σήμερα.

Με όσα λάθη ή παραλείψεις και αν έγιναν αυτό το διάστημα, χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτά, είναι τουλάχιστον στενάχωρο και άκομψο, να στήνουμε στον τοίχο, ένα άνθρωπο που επιλέχθηκε, στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, με μια απόλυτα διαφανή & αντικειμενική διαδικασία και ήρθε να προσφέρει στη πόλη μας με όλες του τις δυνάμεις. Δίχως διάθεση να κρίνω και να αξιολογήσω το έργο κανενός, δεν αξίζει σε κανένα συνεργάτη που εμείς αποφασίσαμε να καλέσουμε στη πόλη μας, απόλυτα δημοκρατικά, να την εγκαταλείψει με μια τόσο πικρή γεύση. Είναι κρίμα για τη Κοζάνη, το θέατρο της και τον ίδιο προσωπικά.

Δε θα ήθελα, πραγματικά, με το συγκεκριμένο κείμενο, να προκαλέσω νέο κύμα αντιπαράθεσης. Εύχομαι να επικρατήσει ένα πνεύμα σύμπνοιας και να γεφυρωθούν όλα τα εμπόδια, ώστε το Δηπεθε μας να συνεχίσει να αποτελεί, τον πολιτιστικό μας φάρο.

Μοιραστείτε την είδηση