Ο αναγκαστικός εμβολιασμός, ενός τμήματος του πληθυσμού, ειδικώς εκείνων που υπηρετούν σε μονάδες υγείας και φροντίδας υπερηλίκων είτε ΑμΕΑ, σε πρώτη φάση, αλλά και εκείνων που υπηρετούν στον τομέα της εκπαίδευσης, σε δεύτερη, ενώ ανταποκρίνεται σε μια λογική αναγκαιότητα, περικλείει κάποιους κίνδυνους ανεπιθύμητων παρενεργειών, όχι υγειονομικού χαρακτήρα, αλλά κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών.
Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει σε ένα γηροκομείο στον Βόλο. Έχουν ήδη καταγραφεί εννέα κρούσματα. Πέντε μεταξύ υπερηλίκων φιλοξενουμένων και τεσσάρα σε άτομα του προσωπικού. Με την ιδιαιτερότητα να έχουμε την πλειονότητα αυτών που συγκροτούν το προσωπικό, να κατατάσσεται στους “αρνητές” του εμβολίου. Οι 35 από τους 55, δεν θέλουν να εμβολιασθούν. Οπότε αν πάνε όλοι αυτοί σε “υποχρεωτική άδεια ‘άνευ αποδοχών”, θα ανακύψουν δύο προβλήματα. Από την μια το πρόβλημα λειτουργίας του ιδρύματος, καθώς δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις αμέσως τόσους αντικαταστάτες, με ανάλογες γνώσεις και εμπειρία. Και από την άλλη οι προσφυγές στα δικαστήρια, εκείνων που θα θεωρήσουν ότι παραβιάζεται το συνταγματικό τους δικαίωμα στην εργασία.
Όταν σε μια μικρή μονάδα, όπως η ανωτέρω, οι δυο στους τρεις απασχολούμενους αρνούνται τον εμβολιασμό, αναλογισθείτε τι θα συμβεί μετά τον Σεπτέμβριο, αν, για παράδειγμα, οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στα Χανιά, ακολουθώντας τα κηρύγματα του Πολάκη αρνηθούν τον εμβολιασμό και τεθούν, αναγκαστικώς, εκτός υπηρεσίας. Θα επιτρέψουν οι εργατοπατέρες της ΟΛΜΕ, είτε της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, να πάρουν τη θέση τους …αντιεμβολιοσπάστες, η θα βρουν νέα χρυσή ευκαιρία για να κηρύξουν πολυήμερες απεργίες;
Μακάρι η περίπτωση του γηροκομείου στον Βόλο να αποδειχθεί οριακή και ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στις ειδικές επαγγελματικές ομάδες να αποδώσει τα μέγιστα, με τις ελάχιστες παρενέργειες.. Αλλά φοβούμαι για το αντίθετο. Επειδή δεν το έχουμε για πολύ να ψάχνουμε ευκαιρία να αποφύγουμε τα δύσκολα και να καταφεύγουμε στα δικαστήρια. Με ισχυρή την πιθανότητα κάποιοι δικαστές να διαπιστώσουν συνταγματικώς άνιση μεταχείριση, ιδίως αν λάβουν υπόψη τους ότι και οι εμβολιασμένοι μπορούν κάλλιστα να είναι φορείς και αναμεταδότες του ιού, όπως και οι ανεμβολίαστοι.
Καλού-κακού λοιπόν στύψτε περισσότερο το μυαλό σας κ. Πρόεδρε, προς μια παράλληλη κατεύθυνση. Εκείνη των δελεαστικών κινήτρων. Η ζωή διδάσκει ότι το δέλεαρ ενός προνομίου είναι συνήθως αποδοτικότερο από οποιαδήποτε νομική επιβολή καταναγκαστικών μέτρων. Διότι, εκτός των όνων, “τσινάμε” και οι άνθρωποι, όταν καταπιεζόμαστε.
