Επιτέλους ησύχασα. Βεβαιώθηκα πια ότι ζω σε μια χώρα όπου κυβερνούν αριστεροί. Τουτέστιν άνθρωποι με κοινωνική ευαισθησία. Με έγνοια για τον άνθρωπο. Πρωτίστως δε με σεβασμό και αναγνώριση του ρόλου της Ελληνίδας, που είναι διαχρονικώς η ραχοκοκαλιά και ο άνθρωπος ορχήστρα της ελληνικής οικογένειας.
Όλα αυτά αναδεικνύονται περιτράνως αν διαβάσετε τα στοιχεία και τους πίνακες που αποκάλυψε κατά το συνέδριο της ομοσπονδίας των εργαζομένων στο ΙΚΑ ο πρόεδρος του κ. Γεώργιος Κυριακόπολουλος. Στοιχεία από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και ειδικώς του Γιώργου Κατρούγκαλου, για το πώς πρέπει να εξελιχθούν πλέον οι συντάξεις αλλά και τα κοινωνικά επιδόματα.
Στο κάτω-κάτω κομμάτι του πίνακα με τις νέες «παροχές» γίνεται αναφορά στις συντάξεις χηρείας. Το νέο κατώτατο όριο των όποιων διαμορφώνεται στο …τεράστιο ύψος των 150 ευρώ. Έτσι ησύχασα. Αφού μια γυναίκα, που τυπικός δεν εργάστηκε σε κάποιον εργοδότη, δεν διορίστηκε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά αφοσιώθηκε αποκλειστικώς στο μεγάλωμα των παιδιών της, στη φροντίδα του σπιτιού, δίνοντας, όπως συμβαίνει συνήθως, και ένα χέρι βοηθείας στο μαγαζί ή στο χωράφι, στα ζωντανά ή στο ξεψάρισμα, μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια τα στερνά της, με τέτοια σύνταξη, άρα βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Σημαίνει ότι έχουμε φτιάξει μια κοινωνία όπου τα 150 ευρώ φτάνουν και περισσεύουν για να τραφεί ένας άνθρωπος, να πληρώσει το μερίδιο του για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, τους λογαριασμούς ΔΕΗ, τηλεφώνου και δημοτικών υπηρεσιών.
Ζωή χωρίς την αυτοθυσία της Γυναίκας δεν υπάρχει. Αξίζει λοιπόν περισσότερο σεβασμό, από αυτή τη βλάσφημη νοοτροπία που διακατέχει μερικούς «σοσιαλίζοντες» και «αριστερίζοντες», που θεωρούν ότι το πρόβλημα της Γυναίκας στην Ελλάδα λύνεται με τις …ποσοστώσεις στις εκλογές κομματικών οργάνων, άλλοτε του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Την όποια προσφέρουν με το ίδιο πνεύμα με το οποίο οι αποικιοκράτες πρόσφεραν άλλοτε γυαλιστερές χαντρούλες στους ιθαγενείς των περιοχών που κατακτούσαν.
Αυτό δεν είναι άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Είναι ύβρις. Απέναντι στη Σύντροφο, τη Μάνα, τη Γυναίκα, τη Ζωή.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
