Μόλις είχα κλείσει τα 18 όταν στην Έκθεση στα Κοίλα το 2017, παρακολούθησα μια ενημέρωση από τον σύλλογο αιμοδοτών Κοζάνης για τη σωτηρία ανθρώπων με τη δωρεά Μυελού των Οστών. Ρώτησα το κ. Θόδωρο αν μπορούσα να δώσω και εγώ δείγμα και αφού μου εξήγησε τι θα γίνει αν βρεθώ συμβατός μου πήρε δείγμα σάλιου με μια μπατονέτα.
Πέρασαν 40 μήνες, το είχα ξεχάσει, μέχρι που στα μέσα Μαρτίου με πήραν τηλέφωνο από το ¨ΚΕΔΜΟΠ – χάρισε Ζωή¨ και μου είπαν ότι βρέθηκα συμβατός με ένα μικρό παιδάκι και έπρεπε να επιβεβαιώσω την πρόθεση μου να προχωρήσω στην δωρεά. Στην αρχή εξεπλάγην ένοιωσα εν ρίγος θες φόβο; θες χαρά; ενθουσιασμό; Μάλλον όλα μαζί. Έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις και αφού όλα πήγαν καλά έφτασε και η μέρα της δωρεάς. Φυσικά πάντα υπάρχει ένα άγχος για το πώς θα εξελιχτεί η όλη διαδικασία, αλλά ο ενθουσιασμός ότι η ζωή του μικρού αυτού παιδιού κρέμεται από τη δική μου προσφορά μου έδινε φτερά. Με χαμόγελο και τη μάσκα της αγαπημένης μου ομάδας κάθισα στο κρεβάτι του δωρητή και μετά από δύο ώρες ξεκίνησα για το σπίτι μου.
Αγωνιώ τώρα να μάθω την εξέλιξη της υγείας του μικρού, θεωρώ πως έχω έναν ακόμα μικρό αδερφό, γιατί πλέον έχει το δικό μου αίμα και ναι είμαι χαρούμενος και θα νιώσω περήφανος όταν μάθω ότι τα κατάφερε. Ευχαριστώ τον πρόεδρο κ. Τσαουσίδη και το σύλλογο «Γέφυρα Ζωής» που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία και βέβαια θα συνεχίσω να είμαι στη λίστα των δωρητών και θα παροτρύνω και όλους τους φίλους μου.
Θανάσης Σκόρδας
Από ανάρτηση του Σύλλογου Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης
