Επειδή συμβαίνει να λατρεύω τον Βέρντι, μου τράβηξαν την προσοχή τα δημοσιεύματα, στο διαδίκτυο, για την φαντασμαγορική παράσταση της «Τραβιάτας» του, που θα ανέβει για δεκαπέντε παραστάσεις στην Όπερα της Ρώμης. Βεβαίως οι θηρευτές του εντυπωσιασμού και της «γκλαμουριάς» έδιναν περισσότερη σημασία στο ότι την ενδυματολογική ευθύνη της παράστασης έχει ο Valentino και την σκηνοθεσία η Σοφία Κόπολα. Αλλά εγώ στάθηκα στο ποιος έχει την ευθύνη της όλης καλλιτεχνικής διεύθυνσης.
Ε, λοιπόν την έχει …το παιδί του καφενείου. Το παιδί που πήγαινε τους καφέδες στο στούντιο της FOX. Τους καφέδες που έφτιαχνε ο μετανάστης πατέρας του. Και πηγαίνοντας στο στούντιο και χαζεύοντας «κόλλησε» το μικρόβιο. Για να εξελίχθη σε έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτεχνικούς διευθυντές, για τον οποίο ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, όταν συνεργάσθηκαν στην παραγωγή των ταινιών της σειράς «Ο Νονός», είχε πει: «Ακόμη κι αν διαφωνούσα μαζί του, εμπιστευόμουν πάντα το ένστικτο και την καλλιτεχνική ματιά του».
Ο λόγος για τον Ντην (Κωνσταντίνο) Ταβουλάρη, παιδί μεταναστών από την Κεφαλονιά, που γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ και ξεκινώντας ως το πόδι του καφενείου, έφτασε να κατακτήσει το Όσκαρ, για την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας «Νονός Νο 2».
Παραλλήλως διάβαζα για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία. Όπου, τελικώς, επικράτησε ένας πρόσφυγας. Ο 72χρονος «Πράσινος» Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν. Που έκοψε τον δρόμο στον ακροδεξιό Χόφερ. Η περίπτωση του είναι επιτομή της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Κάποιοι μακρινοί προγονοί του μετανάστευσαν από την Ολλανδία στην τσαρική Ρωσία. Από όπου ο πατέρας του έφυγε όταν επικράτησαν οι Μπολσεβίκοι, για να εγκατασταθεί στην Εσθονία. Από όπου ξαναφύγε το 1940 μαζί με την Εσθονή σύζυγο του, όταν την κατέλαβαν οι Σοβιετικοί. Για να εγκατασταθεί στην Αυστρία, όπου και γεννήθηκε, στο Τιρόλο, ο Αλεξάντερ.
Δηλαδή από …αυστριακό αίμα, ο νέος πρόεδρος της Αυστρίας, μηδέν. Όπερ σημαίνει ότι αν το ανώτατο ακυρωτικό και διοικητικό δικαστήριο εκείνης της χώρας λειτουργούσε με το πνεύμα που διέπει το δικό μας Συμβούλιο της Επικρατείας, όχι υποψήφιος πρόεδρος, αλλά ούτε υποψήφιος βουλευτής δεν θα μπορούσε να είναι, αφού δεν θα του αναγνώριζε δικαίωμα ιθαγενείας.
Κατά τα άλλα υπερηφανευόμαστε όταν ο Μεσσηνιακής καταγωγής Σπύρος Άγκνιου (Αναγνωστόπουλος) γίνεται αντιπρόεδρος, ή ο Λεσβιακής καταγωγής Μάϊκλ Δουκάκης υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
[email protected] |
