Πριν απο μερικά χρόνια και συγκεκριμένα το 2010, τότε που ο Καλλικράτης διαδέχθηκε τον Καποδίστρια στα αυτοδιοικητικά πράγματα, έγραφα για τα δημοτικά καταστήματα που είχαν μόλις παραδοθεί σε δήμους που έπαυαν να είναι πλέον δήμοι.
Θυμάμαι ότι με είχε εξοργίσει το γεγονός ότι είχαν δαπανηθεί κάποια εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευαστούν πολυτελέστατα κτίρια στη μέση του πουθενά, για να στεγάσουν δήμους που σε λίγο καιρό έπαυαν να υφίστανται, αφού συνενώνονταν με άλλους.
Δυστυχώς, τα παθήματα ποτέ δεν μας έγιναν μαθήματα, αφού είναι φανερό ότι πρώτα μας προκύπτουν οι ανάγκες για μελέτες και ύστερα βλέπουμε τι θα κάνουμε τα όσα χτίζουμε.
Μια τέτοια ιστορία μπορεί και να επαναληφθεί σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε και ακούμε περί συνενώσεων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Με δεδομένους τους μειωμένους αριθμούς εισακτέων και τον εξορθολογισμό σε επίπεδο γνωστικών αντικειμένων, είναι πιθανό σε περίπτωση που Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ συνενωθούν οι ανάγκες τους να μπορούν να καλύπτονται στο campus του ΤΕΙ. Σε αυτή την περίπτωση τι θα συμβεί με τις υπό κατασκευή υποδομές στη ΖΕΠ;
Το ερώτημα περί ευθυνών έχει πολλούς αποδέκτες, μεταξύ των οποίων και την τοπική κοινωνία που θέλει πάντα να «μεγαλοπιάνεται».
Ιωάννα
[email protected]
