Ψυχραιμία

Ένα συνηθισμένο σημείο των καιρών είναι η έλλειψη ψυχραιμίας. Από το συμβασιούχο που μαχαίρωσε το δήμαρχο Ελευσίνας, μέχρι τη γυναίκα που χτύπησε άνθρωπο με αναπηρία, αφού του είχε πάρει πρώτα τη θέση πάρκινγκ, καθημερινά ακούμε και αντιμετωπίζουμε μια σειρά περιστατικών, ενίοτε πολύ σοβαρών, που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη ψυχραιμίας.
Το ίδιο διαπιστώνουμε και στις συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου με του που διαφωνεί κάποιος/ κάποια με κάποιον άλλο, βιάζεται να του αποδώσει χαρακτηρισμούς.
Αυτό που ίσως δεν διδασκόμαστε αρκετά νωρίς και στη συνέχεια μας ακολουθεί μια ζωή είναι ότι θα πρέπει να κρίνουμε τις πράξεις και όχι τα πρόσωπα. Η πράξη του προσώπου είναι αναιδής, αναίσθητη, προβληματική. Όχι το ίδιο το πρόσωπο. Αν λοιπόν εστιάσουμε στο προβληματικό της πράξης και στις σοβαρές επιπτώσεις που έχει στους υπόλοιπους, θα δούμε το «δράστη» να το αντιλαμβάνεται και να προσπαθεί να επανορθώσει. Αντιθέτως, αν γρήγορα τον κατηγορήσουμε με επίθετα και χαρακτηρισμούς, δύσκολα θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε ένα επίπεδο συζήτησης.
Αυτό που κάποιοι μεταφράζουν ατυχώς στα ελληνικά «κρύο αίμα» από το cold blood των Βρετανών είναι η πολύ σημαντική και ακριβή δική μας ψυχραιμία, που όσο εύκολο είναι να τη λες, τόσο δύσκολο είναι να τη διατηρείς και μάλιστα σε συνθήκες υψηλής πίεσης.
Κατακτιέται, όμως, με καθημερινή άσκηση.
Ιωάννα