Με τίτλο περιπατητικά οράματα/ οράματα για περπάτημα διοργανώθηκε για τρίτη φορά στις Πρέσπες, από τις 3 έως 10 Ιουλίου. η διεθνής καλλιτεχνική εκδήλωση από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με το Made of Walking (VIII) / the Milena principle και το Walk Listen Create.
Οι Διεθνείς Συναντήσεις/Συνέδριο συμβάλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής με τη συμμετοχή εκατοντάδων καλλιτεχνών, επιστημόνων και φιλότεχνων από διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο, μετατρέποντας την Πρέσπα σε διεθνές κέντρο τέχνης. Η περιοχή έχει αποκτήσει μια καλλιτεχνική ταυτότητα που σχετίζεται με τη σύγχρονη έννοια του περπατήματος και πώς μεταμορφώνει τις πρακτικές τέχνης.
Οι τρίτες Διεθνείς Συναντήσεις/Συνέδριο «Περιπατητικά Οράματα/Οράματα για Περπάτημα» άνοιξαν μια τρίτη διάσταση, που συνδέεται με την κύρια ιδέα των «Περιπατητικών Οραμάτων». Πώς το περπάτημα μας επιτρέπει να έχουμε πρόσβαση σε άυλες εμπειρίες ή πιθανές συνθήκες, παρελθόν, παρόν ή μέλλον; Ποιες είναι οι ευφάνταστες και οραματικές δυνατότητες του περπατήματος; Προς ποιο μέλλον βαδίζουμε; Πώς μπορεί το περπάτημα ως καλλιτεχνική πρακτική να επιτρέψει νέα οράματα;
Η Πρέσπα μετατράπηκε για μια εβδομάδα σε ένα ανοιχτό εργαστήριο ιδεών και οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν δημιουργώντας καινοτόμες πρακτικές τέχνης, ιδέες και ιδέες.
Οι 139 συμμετέχοντες/-ουσες παρουσίασαν περιπατητικά εργαστήρια (walkshops), ανακοινώσεις, ηχογραφημένες εισηγήσεις (audiopapers) και προέρχονταν από είκοσι μία (21) χώρες σε τέσσερις ηπείρους: Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ισπανία, Καναδάς, Κύπρος, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σιγκαπούρη, Σρι Λάνκα, Τσεχία, Τριντιντάντ και Τομπάγκο, Χονγκ Κονγκ.
Η Κοζανίτισσα αρχιτέκτονας Αννίτα Κουτσονάνου συμμετείχε με το έργο Pervali Checkpoint–through the White i.d.
Στις διεθνείς συναντήσεις συμμετείχε η Κοζανίτισσα αρχιτέκτονας και διδάσκουσα του Τμήματος Καλών Τεχνών Αννίτα Κουτσονάνου, η οποία μαζί με την Ελένη Μοσχοβάκου παρουσίασαν ένα έργου που συνδύασε τη φυσική και την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Η αρχική ιδέα ήταν μια εφήμερη εγκατάσταση στο φυλάκιο Περβάλη για να προσελκύσει την προσοχή των περαστικών και να τονίσει τη σημασία του τόπου. Για χρόνια χιλιάδες Έλληνες πολίτες, των οποίων τα χωριά βρίσκονταν στα σύνορα της Ζώνης Ελέγχου (Ζ.Ε.) είχαν εφοδιαστεί με ειδικές λευκές ταυτότητες (ατομικές κάρτες κυκλοφορίας). Η Ζ.Ε. κάλυπτε μια τεράστια έκταση των βόρειων συνόρων της χώρας και είχε δημιουργηθεί αρχικά από τη δικτατορία του Μεταξά. Μέχρι τη δεκαετία του ’80 η είσοδος και η έξοδος από τη Ζ.Ε. επιτρεπόταν μόνο από συγκεκριμένα σημεία ελέγχου και μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στην περιοχή των Πρεσπών το φυλάκιο Περβάλη ήταν ένα από αυτά τα σημεία ελέγχου και περιορισμού της κίνησης.
Πρόθεση του έργου ήταν να αναβιώσει τις διαδρομές διαμέσου του φυλακίου, την έννοια του συνόρου και να δημιουργήσει μια εφήμερη εγκατάσταση που θα προειδοποιήσει τους ταξιδιώτες και θα τους ευαισθητοποιήσει για την ιστορία πίσω από αυτό που βλέπουν τώρα ως ένα φθαρμένο κτίριο. Κατά τη διάρκεια της δράσης οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συλλέξουν στο μονοπάτι που κατέληξε στο φυλάκιο, αναμνήσεις και ίχνη ή ότι άλλο μπορεί να συνθέσει την προσωπική τους ταυτότητα. Στο τέλος σχηματίστηκε ένα πλέγμα από Λευκές ταυτότητες στην πρόσοψη του κτιρίου σαν ένα προσωρινό σύγχρονο μνημείο των συμμετεχόντων στον ίδιο χώρο που άλλοτε αποτελούσε ένα σημαντικό σύνορο για τους.
Κατερίνα Κοζιάκη
