Απο την τηλεόραση όλα είναι αλλιώς. Μοιάζει ο κόσμος με κουκλοθέατρο και οι άνθρωποι με μαριονέτες των οποίων τα νήματα κινεί ένα αόρατο χέρι.
Για όσους βρίσκονται στη δίνη του κακού, η αλληλουχία των γεγονότων είναι απρόβλεπτη και ενίοτε αναπότρεπτη, όταν τα πράγματα φύγουν εκτός ελέγχου.
Για πότε βλέπεις τον καπνό, για πότε βρίσκεσαι μέσα στη φωτιά, δεν παίρνεις χαμπάρι. Είναι εκείνη η μικρή καθυστέρηση, η τελευταία σκέψη να ασφαλίσεις το σπίτι, η αφελής πεποίθηση ότι θα τα καταφέρεις που τελικά μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοίρα.
Γι’ αυτό δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια και βαρύγδουπες αποτιμήσεις των τραγικών πυρκαγιών, ιδιαίτερα την ώρα που ακόμα τα θύματα δεν έχουν όλα ταυτοποιηθεί.
Στη διαχείριση κρίσεων υπάρχει η ώρα για να σχεδιάσουμε, η ώρα για να δράσουμε, η ώρα για να μιλήσουμε, η ώρα για να κάνουμε τον απολογισμό.
Κάθε τι πρέπει να γίνει στο σωστό χρόνο. Όταν μιλάμε την ώρα που πρέπει να δράσουμε και αμελούμε να δουλέψουμε την ώρα που οφείλουμε να σχεδιάσουμε, τότε δυστυχώς τα πράγματα εξελίσσονται σε ανεξέλεγκτες κρίσεις, οι οποίες στο πέρασμά τους φέρνουν πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Δυστυχώς, στη χώρα μας αυτό είναι ένα μάθημα που ποτέ δεν πήραμε σωστά κι έτσι βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι με καταστάσεις, χωρίς να έχουμε τα εργαλεία να τις παλέψουμε και να τις περιορίσουμε.
Ιωάννα
[email protected]
Μοιραστείτε την είδηση