Για να εξηγούμαι. Δεν έχω λογαριασμό facebook για λόγους που έχω αναλυτικά εξηγήσει σε κοντινούς και φίλους, αλλά δεν είναι της παρούσης. Παρόλα αυτά λόγω επαγγελματικής ιδιότητας και επιστημονικής διαστροφής είμαι σε θέση να γνωρίζω αρκετά καλά τη λειτουργία του (και όχι απο την κλειδαρότρυπα!), αλλά και τις επιδράσεις που έχει σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού.
Μη φοβάστε, λοιπόν, δεν θα κακολογίσω το αγαπημένο μέσο, αλλά μέρες που είναι θα αναφερθώ σε μια απο τις πιο ύπουλες επιδράσεις του, αυτή της δημιουργίας σελέμπριτις, έστω και με το πρόθεμα “ανθυπό” και μάλιστα απο το πουθενά.
Περνάει ας πούμε κάποιος/α απο δίπλα σας και είναι σαν τον ξέρετε απο παλιά. Στιγμές της πολυσχιδούς ιδιωτικής κι επαγγελματικής του ζωής, φουλ στα ενσταντανέ απο τις περιηγήσεις του ανά τα μπιτσόμπαρα και τα καφέ της επικράτειας περνούν απο τα μάτια σας. Η αντίδρασή σας; Σαν να περνά αστέρας του Χόλιγουντ απο το απέναντι πεζοδρόμιο.
Βλέπετε, αυτή η καταραμένη αίσθηση της διαμεσολαβημένης πραγματικότητας λειτουργεί με τα social media, όπως ακριβώς και με τα παραδοσιακά. Όταν μια περσόνα θέλω-να-είμαι-γκλάμορους, διαφορετική ή αιρετική αυτολανσάρεται σε τέτοιο εύρος και με τέτοια επιμονή, ξαφνικά αποκτά διαστάσεις υπερτοπικές. Έτσι που όταν τον/τη βλέπεις απο κοντά, αυτόν/ην που δεν είναι κάτι παραπάνω από όλους τους άλλους, παθαίνεις όπως θα πάθαινες αν έβλεπες τη Μενεγάκη έξω απο το “χαζοκούτι”. Τόσο απλά. Έχετε το νου σας.
