Δεν πρόλαβα ως μαθήτρια τα Sourd Games και όταν αυτά ξεκίνησαν το 1997 ήταν μια εποχή που αυτού του είδους τα θέματα δεν ήταν στα ενδιαφέροντά μου.
Με τα χρόνια, ωστόσο, άρχισα να παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον τη δυναμική τους και τον τρόπο που ξεκινώντας ως «μεγάλο παιχνίδι», όπως λέγαμε στη γλώσσα του Οδηγισμού, εξελίχθηκαν σε ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια της Κοζανίτικης Αποκριάς, φέρνοντας φρεσκάδα, αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα τα βασικά χαρακτηριστικά της. Χαρακτηριστικός ο όρκος στο Μαμάτσιο που έγραψε η φοβερή Ματίνα Μόμτσιου.
Για όσους έπαιξαν ως μαθητές, τα Sourd Games είναι αναμνήσεις. Από παρέες, γέλια, χαρές και πολλά αλευρώματα. Για όλους εμάς που τα βλέπουμε ως παρατηρητές, είναι μια μέρα χαράς και ζωντάνιας. Μια μέρα γεμάτη νεολαία, φως και αισιοδοξία.
Φέτος, τα Sourd Games ήταν το κάτι άλλο, καθώς ο καλός καιρός βοήθησε στο να βγούμε περισσότερα από κάθε άλλη φορά παιδιά στο δρόμο και να μετατρέψουμε το κέντρο της πόλης σε μια όαση ζωντάνιας.
Ιώαννα
