Το μοιραίο 2015, με τα «παίγνια» του Βαρουφάκη και τις κυκλοθυμίες και παλινδρομήσεις του Τσίπρα, το πληρώσαμε ακριβά ως εθνική οικονομία. Με ένα κόστος που διεθνώς καταγράφεται σε ύψος άνω των οδόντα δισεκατομμυρίων. Αλλά δεν έχασε μόνον η εθνική οικονομία, ο δημόσιος μπεζαχτάς. Έχασαν και οι απλοί άνθρωποι. Το επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ.
Συμφώνως λοιπόν προς αυτά τα στοιχεία, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων μυήθηκε, το 2015, κατά 0,7%, σε σύγκριση με το αντίστοιχο εισόδημα του 2014. Και διαμορφώθηκε στο ύψος των 16.294 ευρώ. Μόνο που αυτή η στατιστική απεικόνιση, δεν αποδίδει το μέγεθος της απώλειας των πενεστέρων Ελλήνων. Διότι σε αυτούς τους υπολογισμούς, μπαίνουν στο ίδιο σακί τα αυξημένα εισοδήματα των πλουσιοτέρων, που πάντοτε βγαίνουν κερδισμένοι σε περιόδους κρίσεων, με τα μειωμένα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, ή τα γλισχρα επιδόματα των ανέργων, και βγαίνει ο μέσος όρος.
Είναι σαν να προσθέτουμε τα αυξημένα δισεκατομμύρια π.χ. του Μαρινάκη, του Σαββίδη και του Μελισσανίδη, στη σύνταξη τη δίκη μου και στο μηδενικό εισόδημα της άνεργης γυναίκας μου, να διαιρούμε δια του πέντε και να βγάζουμε ότι εγώ και εκείνοι έχουμε μέσο «κατά κεφαλήν εισόδημα» μερικά δισεκατομμύρια.
Ακριβώς γι’ αυτό, όταν πάμε στις περιφέρειες της χώρα, εκεί όπου ο συγκεντρωμένος πλούτος είναι λιγότερος από όσον καταγράφεται στην πρωτεύουσα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ακόμη μεγαλύτερη μείωση. Στη φτωχότερη περιφέρεια της χώρας, που παραμένει η Ήπειρός το κατά κεφαλήν εισόδημα έπεσε στα 11.500 ευρώ (-1,1%), στην Ανατολική Μακεδονία- Θράκη στα 11.164 ευρώ (-1,4%), και στο Βόρειο Αιγαίο στα 12.582 ευρώ καταγράφοντας την μεγαλύτερη μείωση (-2,3%).
Αλλά είπαμε: Η στατιστική είναι η πόρνη της πολιτικής. Κάνει τα κέφια όλων των πελατών της. Όπως για παράδειγμα τα στοιχεία που δείχνουν αύξηση της απασχόλησης και δίνουν τη ευκαιρία στην κυβέρνηση, και τις παραδουλεύτρες της στην ΕΡΤ και άλλα φίλια μέσα «ενημέρωσης» να πανηγυρίζουν.
Χωρίς καμία ανάλυση του είδους αυτών των εμφανιζόμενων ως νέων προσλήψεων. Ιδίως νέων ανθρώπων. Με την μερική απασχόληση, είτε μειωμένου ωραρίου, είτε μειωμένων ημερών. Και με αμοιβές που κινούνται στα όρια του …χαρτζιλικιού. Από εκατό έως τριακόσια ευρώ τον μήνα.
Στατιστικώς πάμε καλύτερα και πραγματικώς πολύ χειρότερα.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
